Zapósłane (16.12.19)
Janka Rögnerowa z Budyšina dźakuje so za „wurjadny koncert 1. serbskeje kulturneje brigady k adwentej“:
Trójnu „Sławu“ 1. serbskej kulturnej brigadźe! Móžach lětsa hižo oratorij „Podlěćo“, premjeru „Hrodźišćo“ a nětko adwentny koncert z kulturnym ćělesom dožiwić. Je jara zwjeselace, z kajkej zahoritosću a nutrnosću gymnaziasća twórby, hač tradicionalne abo načasne, přednošuja. Wosebity dźak słuša cyrkwinskemu hudźbnemu direktorej Friedemannej Böhme. Bě słyšeć a widźeć, zo zamóže wón młodych spěwarjow za hudźbu zahorić. Wosebje je mje hnuło, kak młodostni ze serbskim duchom publikum docpěwaja, a to nic jeno serbski. Tež małemu chórej pod nawodom knjenje Judith Škodźineje wulku chwalbu a šulerjam 12. lětnika za wuběrnu a na wysokim niwowje zanjesenu překwapjenku.
Přeju wam wšěm rjany zbytny adwentny čas, žohnowane hody a přińdźće strowi do noweho lěta, zo bychmy tež klětu tajke wulkotne hudźbne wjerški z wami dožiwić móhli!
Zapósłane (06.12.19)
Tomasz Nawka z Budyšina piše:
Wšitko w rozprawje „Smjerdźečenjo wulce swjećili“ wo 55. narodnin Smjerdźečanskeje rejwanskeje skupiny w Chrósćicach trjechi (SN z 2. decembra, str. 4). A bě to tež woprawdźe jara rjany a wotměnjawy narodninski program.
Čehodla pak so stajnje zaso při dźakowanju zabywa skedźbnić na tworićela hudźby a so jemu za jeho spušćomne a poradźene (hudźbne) dźěło – nimo wšitkich dalšich swěrnych přewodźerjow, poradźowarjow a pomocnikow – dźakować? Wosebje tež, hdyž myslu aktualnje na nowotwórbu „Janska kermuš“, kotraž je minjenu sobotu swoju poradźenu prapremjeru dožiwiła! To jara zadźiwa, dokelž dźě su skoro wšitke reje Smjerdźečanskeje rejwanskeje skupiny – a to hižo mnohe lěta, lětdźesatki! – hudźbnje stworjene, to rěka skomponowane, instrumentowane abo za najwšelakoriše instrumenty w najwšelakorišim, wotměnjacym wobsadźenju hercow wot jeničkeho komponista a hudźbutwórca: Měrka Šołty z Budyšina. Što by była reja bjez po zakładnej mysli a prědłoze choreografa stworjenej hudźbje?! A što bjez stajnje spušćomneho hudźbneho přewoda a nawjedowanja?
Zapósłane (04.12.19)
Někotre wudospołnjenja k přinoškej „Jeničce při přilubjenju Domowiny wostało“, wozjewjenemu w SN z 25. nowembra, podawa Zala Cyžowa, županka župy „Michał Hórnik“:
Jara sej chwalu aktiwity Eriki Maywaldoweje na polu kreatiwnych zaběrow za dźěći a młodostnych z Konjec a Šunowa, kotrež hižo dźesać lět dołho praktikuje. Je to jedyn z přikładnych rěčnych rumow, skićacy młodostnym přiležnosć serbsku rěč nałožować, kulturu, naše tradicije a nałožki hajić a pěstować. K přinoškej Alfonsa Handrika mam hišće někotre trěbne přispomnjenja a dodawki.
Zapósłane (03.12.19)
Hanka Markec, tuchwilu studentka w Jenje, piše pod hesłom: „Schadźowanka, radowanka“ – abo tola nic?
Přečitawši sej wid Bosćana Nawki na lětušu schadźowanku rozmysluju wo tym, kajke běše – Serbow nastupajo – lońše lěto, a zwěsćam, zo bě chětro liwke. Woprawdźite disputy, kritiske dypki, rozestajenja njepomnju. Dilema, kotryž so wězo tež na programje schadźowanki pokazuje, pak njeje po mojim měnjenju „wina“ studowacych, młodostnych. Skerje je to prašenje na nas wšěch, hač je nam „serbski“ swět runje přijomne křesło, z kotrehož so nam stanyć nochce.
Wutrobu hrějace reje, spěšny kónc
Powšitkowny wothłós publikuma na program lětušeje schadźowanki bě přewažnje pozitiwny. Jeničce zarjadowanišćo, Budyske Němsko-Serbske ludowe dźiwadło, bě wjacorym wopytowarjam přičina kritiki. Bosćan Nawka je někotre hłosy zezběrał.
Dr. dr. Betina Kaunowa z Drježdźan: Wosebje su so mi reje spodobali. Choreografija je serbsku dušu woprawdźe tak wotbłyšćowała, zo ći to wutrobu hrěje. Trochu škoda je nowa městnosć – flair „Króny“ tu w dźiwadle nažel kusk pobrachuje, tež dokelž so publikum spěšnje rozběži.
Lucian Kaulfürst z Budyšina: Mi je so program jara lubił. Najbóle stej chóraj wusahowałoj. Namołwu režiserow, dźeń a sylnišej AfD so spjećować, mam za runje tak zmužitu kaž trěbnu – tež hdyž z toho njewuchadźam, zo su Serbja wulki wólbny wuspěch strony w swojim sydlenskim rumje sobu zawinili.
Phillipe Tibbal, tuchwilu w Budyšinje: Wuběrnje organizowane to zarjadowanje. Serbstwo raz modernje, politisce a très chic! Hačrunjež njejsym přewjele rozumił, njebě wostudło. Hudźba bě wulkotna, choreografija ekscelentna. Bych bjeze wšeho poł hodźinki wjace znjesł!
Wysoka kwalita wobstajnje wabi
Kotru hódnotu ma dźeń wotewrjenych duri na Serbskim šulskim a zetkawanskim centrumje a što přitomnych wosebje zajimuje. Milenka Rječcyna je so wopytowarjow za tym prašała.
Enrico Dehnke: Smój so z mandźelskej rozsudźiłoj, dać swoje dźěći najprjedy do serbskeje pěstowarnje w Budyšinje. Namaj je so lubiło, zo wone hrajkajo serbšćinu wuknu. Swoje znajomosće móža nětko dopokazać. Gymnazij skići přewšo dobre móžnosće, serbšćinu, němčinu a dalše rěče nawuknyć a sej wulku wědu w dalšich předmjetach přiswojić. To njech mnozy na tajkim dnju nazhonja.
Celine Sauer: Sym šulerka 10. lětnika. Mam tajki dźeń za wažny. Wšako móžemy jako šulerjo jónu pohladnyć do poskitkow, kotrež hewak sami njewužiwamy. Mam hudźbu wosebje rady a hraju w orchestrje na ukuleli. Na wodźenjach po šuli sym zwěsćiła, kelko zajima maja ludźo za naš gymnazij.
Zapósłane (07.11.19)
Bernd Pittkunings z Choćebuza rozmysluje wo pseudo-runoprawnosći:
Měšćanosta Prahi je wot lońšeho Zdeněk Hřib, čłon Piratow. Kaž Beno Bělk 25. oktobra w Serbskim rozhłosu informowaše, zasadźeja so někotři ze strony Piratow za to, při mjenach čěskich holcow a žonow kóncowku „ová“ wotstronić, dokelž maja ju za diskriminowacu.
Zapósłane (06.11.19)
Julian Nyča z Budyšina wupraja so nastupajo „240“ wotbagrowanych wsow:
Njedawno čitach w kónctydźenskej přiłoze Serbskich Nowin, zo je brunica w zašłych 110 lětach hižo nimale 240 (!) serbskich wsow wuraděrowała. Dźensa najskerje nichtó na tym njedwěluje, zo njeje brunicowa industrija Łužičanam (a připućowarjam) jeničce dźěło skićiła, ale zdobom łužiskej krajinje a wosebje serbskemu ludej wulke, zdźěla njenarujomne škody načiniła. Na to dyrbimy – byrnjež so doba nětko nadźijomnje nachilała – přeco zaso skedźbnjeć, ale prošu z korektnymi ličbami.
Zapósłane (04.11.19)
Torsten Schieber z Berlina rozprawja wo njedawnym koncerće składnostnje 65. narodnin serbskeho komponista Jura Mětška w domje Villa Elisabeth w centrumje zwjazkoweje stolicy:
Bjez zawodnych słowow pokazachu na spočatku koncerta dokumentaciju „Gesta, přidych, kosmos“ Romana Pernaka a Martina Zawadzkeho z lěta 2018. Akustika žurle njebě najlěpša, zo móhł přihladowar woprawdźe kóžde słowo rozumić. Juro Mětšk dowola přihladowarjam w filmje rědki dohlad do swojeho materielneho a widźomneho zakótwjenja: dźěłowu stwu, kuchnju, row staršeju, w ćahu, při nahrawanjach w Choćebuskim hudźbnym studiju. Štóž pak bě so nadźijał, zo dóstanje dohlad do filozofisko-hudźbneho duchowneho swěta Jura Mětška, bu přesłapjeny. Tak pokaza so spłóšiwosć Mětška, recipientow znajmjeńša zdźěla abo łahodnje sobu zapřijeć.
Zapósłane (01.11.19)
Ludwig Zahrodnik z Jaseńcy rozmysluje wo zachodnosći a wožiwjenju:
Je nazyma, złota nazyma, čas kermušow. Je to tež čas dźakprajenja za bohate žně na polu, na zahrodźe a w zahrodce. Lětsa smy znowa přewšo krasne lěćo dožiwili. Dźěći a dowolnicy mějachu swoje wjeselo. Ratarjo, rybarjo a mnozy dalši pak su pod horcotu a suchotu ćerpjeli. Mjeztym mějachmy płódny dešć. Zemja je so napiła a nam we winowcu samo bohate žně hribow wobradźiła.
