„Kompliment! Wjeselu so, zo tajki dorost mamy“
Po wuspěšnej serbskej premjerje „Za brězami“ Olivera Bukowskeho minjenu sobotu w Budyskim NSLDź je so Cordula Ratajczakowa z někotrymi přihladowarjemi rozmołwjała.
Ines Rüther z Budyšina: Hra předstaja „ossija“ předewšěm jako přěhračka, kiž nakopi dołh, kiž ničo njezdokonja a ničo njedocpěje – a „wessi“ abo tón, kiž je do zapada šoł, je dobyćer. Tele předstajenje woprawdźitosći cyle njewotpowěduje. Wězo njeje Łužica z hospodarskeho wida runjewon wuspěšna krajina. Mam pak za problematiske, wosobinske dóńty takle spowšitkownjeć.
Ludmiła Bizoldowa z Budyšina: Inscenacija je so mi lubiła, dokelž sym młodu dźiwadźelnicu Juliju Klingnerec zaso widźała, kotraž je mi dźensa jara pozitiwnje napadnyła. A wězo bě tež Majka Kowarjec jako wowka super. Wobsah na kóždy pad k rozmyslowanju pohnuwa.
Zapósłane (07.03.17)
Jurij Łušćanski z Budyšina ma přispomnjenje k přinoškej, kotryž su Serbske Nowiny 22. februara pod rubriku „Zapósłane“ wozjewili:
W mjenje přećelow Serbow w Japanskej dźakuju so za wozjewjenje přełožka nastawka w japanskej nowinje. Bohužel pak nastachu při skrótšenju mojeho předteksta njejasnosće, kotrež chcu skorigować. Na nastawku běchu wjacori japanscy młodostni wobdźěleni a nic jenož naspomnjeny student slawistiki Yoshihisa Hagiwara. Nastawk napisał je žurnalist Tasuka Kido, kiž je spočatk nowembra zańdźeneho lěta Serbow a scyła Europu prěni raz wopytał. Jeho přewodźeše a jemu tołmačeše Shota Tamaka z Tokija, kiž wot lońšeho germanistiku na TU w Drježdźanach studuje. Jako běštaj w Budyšinje, zetkaštaj wonaj Kena Sasaharu. Wón je mjeztym dostudowany slawist, z kotrymž móžemy so serbsce rozmołwjeć. Nětko swoje doktorske dźěło doma w Tokiju dopisa.
Nastawk přełožił je horjeka mjenowany Yoshihisa, kiž pak bě hižo w juniju 2015 z hosćom tu pola nas. Wo wšitkich wopytach su SN skrótka informowali.
Serbskosć jako pokład spóznać
Choćebuz (ML/SN). „Lěta je komuna Kopańce nad Sprjewju (Neuhausen) za serbskimi korjenjemi pytała, wotwažowała, přećiwo tomu so rozsudźiła. W januarje pak komunalni politikarjo z nowiny zhonichu, zo je hłowny wuběrk Braniborskeho krajneho sejma gmejnu serbskemu sydlenskemu rumej přirjadował, prjedy hač sej gmejnscy radźićeljo dwanaćestronski pruwowanski spis přečitachu. Čujachu so tuž wot krajneho knježerstwa překwapjeni.“ Pod nadpismom „Pokład tłóči jich kaž winowatosć“ pisaše wo tym Choćebuska nowina Lausitzer Rundschau. Społnomócnjena krajneho knježerstwa za serbske naležnosće, kulturna statna sekretarka Ulrike Gutheil, bě so tohodla połtřeća hodźiny ze zastupnikami gmejny rozmołwjała. Gmejnscy radźićeljo rozprawjachu wo tym, zo na wsach serbske nałožki pěstuja a dźěćom tež poručeja so na wučbje serbšćiny wobdźělić. Wjesna předstejićerka Kopańc Anke Dabow rjekny: „Naše dźěći njemóža drje delnjoserbšćinu doma pola nas nałožować.
Zapósłane (27.02.17)
Jan Nuk z Radworja rysuje dotal skerje njeznate zasłužby spočatk měsaca zemrěteho Achima Nawki:
9. februara hódnoćachu Serbske Nowiny žiwjenje Radworčana Achima Nawki, kiž bě 3. februara zemrěł. Wudospołnić chcu tři aktiwity trajaceho wuznama zemrěteho, zo bychu za stawiznopis dokumentowane byli.
We wosomdźesatych lětach minjeneho lětstotka zrodźi předsydstwo Radworskeje Domowinskeje skupiny mysličku, dosć roztřěskane Radworske wjesne puće z mjenami woznamjenić. Domy běchu do toho jeničce z čisłami wuhotowane. Achim Nawka přewza nadawk, za to namjet naćisnyć. Nimo we wobydlerstwje hižo wužiwanych pomjenowanjow kaž Wětrnik, Młynske chěže abo Lilijowa prócowaše so wón zasłužbnych Radworčanow počesćić, zo njebychu wobydlerjo na nich zabyli. Tak mamy dźensa w Radworju pomjenowanja pućow zasłužbnych narodnych a nabožnych prócowarjow w ličbje, kaž lědma druha wjes we Łužicy: Su to dróhi Alojsa Andrickeho, Jakuba Lorenca-Zalěskeho, Józefa Nowaka, dr. Marje Grólmusec a Michała Nawki.
Zajimawy a napjaty čas był
W běhu 25 lět su w Choćebuskej Serbskej kulturnej informaciji wjacori ludźo na wěsty čas dźěło našli. Horst Adam je so někotrych za dopomnjenkami na čas w Lodce prašał.
Angela Fuchsowa: Běch wot spočatka pódla. Hromadźe z Milenu Stockowej mějachmoj nadawk, Lodce wobličo dać. Tójšto noweho je na naju přišło. Bě rjenje, zo móžachmoj swoje ideje zwoprawdźić. Často njebě to lochko, wšako měješe tón abo tamny hinaše předstawy z Lodku. Wažne namaj tež bě pytać partnerow a z nimi zwiski wutworić. Sym drje jenož dwě lěće w Lodce dźěłała, ale bě to zajimawy a předewšěm napjaty čas.
Manuela Drinkmannowa: Wot lěta 1997 do 2007 běch w Lodce přistajena. Tón čas mam w najlěpšim pomjatku, dokelž bě wažny dźěl mojeho žiwjenja. Wšědnje čakaše na mnje něšto noweho. Wosobinsce bě mi wažne, zo sym tam nawuknyła prawje serbsce rěčeć. To je mi dźensa w dźěle na polu projekta Witaj wulka pomoc.
Zapósłane (23.02.17)
Hladajo na najnowše rozestajenja mjez Korutanskimi Słowjencami a knježerstwom w awstriskim Celovecu w zwisku z nowej wustawu kraja piše słowjenski nakładnik prof. Lojze Wieser:
Skónčnje, sej myslach, Korutanska je drje wulke wužadanje, tola stajnje zaso so prawy puć namaka, byrnjež pozdźe. Tola nětko, hdyž su primat němskeje rěče skradźu we wustawje zakótwili, póčnu dwělować. Lětstotk šowinizma je prawdźepodobnje slědy zawostajił. Lětdźesatki trajacy „trojopakt“ SPÖ, ÖVP a FPÖ so přez paragraf 5 skradźu do korutanskeje wustawy zadobywa, a to přez posleńcu, wo čimž minjeny čas ani jónu zjawnje rěč njebě. Kompromis we wustawowym konflikće swjeća nětko jako dobyće rozuma.
Zapósłane (22.02.17)
Yoshihisa Hagiwara, student slawistiki w Tokiju pola docenta prof. dr. Christopha Gora Kimury, bě w juniju 2016 Serbow a Łužicu wopytał. Wo swojich dožiwjenjach w zwisku z ćěkancami a požadarjemi azyla napisa wón slědowacy přinošk, kotryž je nam Jurij Łušćanski posrědkował:
Wo Serbach a požadarjach azyla ze Syriskeje su nastawk japanskeho žurnalista Tasuka Kido w regionalnej nowinje Hokuriku Chunichi Shimbun wozjewili. Po wotewrjenju čary Hokuriku Shinkansen-čary přez morjo wuhladamy pola nas w Kanazawje – hłownej kupje kraja – w přiběracej měrje žony, kotrež w hidšabje-rubišku chodźa. Je to wonkowne znamjo muslimkow ze wšelakich krajow.
Zapósłane (21.02.17)
K aktualnym podawkam w kopańcy piše Heinz Noack z Wulkeje Dubrawy:
Lětdźesatki běchmy we wuchodnej Sakskej wot zapadoněmskeje kopańcy wuzamknjeni. Zo móhli najwažniše hry widźeć, stajichmy swoje anteny do směra na Čěsku, bjerjechmy zwuk z radijoweho sćelaka Rias a běchmy z přewšo špatnym wobrazom spokojom. Nětko móžemy kopańcu zwjazkoweje ligi wšědnje sćěhować, byrnjez z dołhimi wabjenskimi přestawkami.
Bjezdwěla su Mnichowscy Bayerojo wusahowace mustwo, kotrež ma prosće tež wjele zboža. Nimo toho su woni lubušcy sudnikow. To pak mje tež na čas NDR dopomina, jako stawaše so mustwo ministra za statnu wěstotu BFC lěto wot lěta mišter, mjezynarodnje pak bě spěšnje na kóncu. Minjeny kónc tydźenja čujach so kaž woneho 22. měrca 1986. Tehdy přizwolichu BFC w hrě přećiwo Lok Lipskej w přidatnym hrajnym času „jědnatku hańby“, kotraž wjedźeše k njesprawnemu wurunanju 1:1.
Zapósłane (16.02.17)
Ludwig Zahrodnik z Jaseńcy zhladuje na serbske narodne žiwjenje:
Kaž w mnohich druhich wsach tež su so młodźi a starši Jasčenjo při zhromadnej silwesterskej zabawje do noweho lěta podali. Swjedźenjowanje pak dale dźe: Nimo někotrych swójbnych swjedźenjow, kaž 90. narodniny Rejzy Šwejdźineje, běchu to jolka-swjedźeń w Nuknicy, ptačokwasny program SLA w Chrósćicach a póstniska zabawa w Jaseńcy.
Wo ptačokwasnym programje SLA sym wšudźe jenož chwalobne słowa słyšał. Jako zasłyšach w Chróšćanskej „Jednoće“ stary šlager „Słónco a kwětki“, so dopomnich, kak běch 1957 w starej Budyskej „Krónje“ prěni program SLA pod nawodom Jurja Winarja sobu dožiwił. Rady na to myslu, kak zahorjeni my tehdyši studenća Serbskeho wučerskeho wustawa (SWW) wo programje běchmy. Ale dopominam so tež na wuprajenje staršeho knjeza, zo to žadyn ptačokwasny program njebě, ale keklija.
Móhli akciju rady dwójce wob lěto přewjesć
Sabine Gräfe z Porchowa: Běch z dźowku a wnučku na swójbnym koncerće w Budyskim SLA. A wopyt je so na kóždy pad wudanił. Dźěći su so jara prócowali, a program bě cyle pisany. Bych sej tajke něšto časćišo přała. Mam za spomóžne, zo wuměłcy dźěćom hudźbu zbližeja; a naš dorost pytnje, kak lóštna móže wona być. Dorosćeni maja so wězo tróšku ćešo sobu spěwać a rejwać. Hudźba a reje pak móža telko žiwjenskeje radosće šěrić, to je wulkotne.
Steffi Vogt z Budyšina: Naša dźowka je na programje swójbneho koncerta aktiwnje sobu skutkowała, a to jako čłonka chóra Serbskeje zakładneje šule Budyšin. Mi so Hornjołužiski festiwal dźěćaceje hudźby jara spodoba, dokelž je wulkotna wěc. Mojedla móhli tajku akciju kóžde lěto abo samo dwójce wob lěto přewjesć. Pytnješ, kak to dźěćom tyje a kak je spěchuje. Rjenje tohorunja je, zo hudźba wšelakore generacije zwjazuje – hudźba prosće wožiwja!
