Fotografija steješe w srjedźišću swójbneho popołdnja, kotrež je Budyski Serbski muzej wčera wuhotował. Tak móžachu so ludźo z fachowcami rozmołwjeć, a dźěći mějachu runje tak swoje wjeselo.

Budyšin (CS/SN). K wopytowarjam swójbneho popołdnja słušeše wčera tež předsyda Domowiny Dawid Statnik, kiž bě z swójbu do Budyskeho Serbskeho muzeja přišoł. Zhromadnje z mandźelskej Francisku a dźěćimi Matejom, Sofiju a Jakubom je so wón tam historisce fotografować dał. Za to běchu tam organizatorojo kulisu kaž za čas wowkow a dźědow natwarili. Historisku kameru běchu sej w Połčničanskim muzeju wupožčili. Skónčnje pak nasta wobraz tola z modernej kameru. Za fotografiju móžachu so ludźo historiske dźěle narodneje drasty woblec. Wobraz wućišćachu ze sepia-barbnym wotsćinom. Dźěći móžachu za to wotpowědne ramiki twarić.

Budyšin (CS/SN). Zabawnu hodźinku su wopytowarjo poslednjeho literarneho wječora lěta wčera w Budyskej Smolerjec kniharni dožiwili. Berlinjanaj, kotrajž so 20 lět znajetaj, staj tudy nětko na přeprošenje Mětškec swójby prěni raz přećelam literatury wo swojim pytanju za korjenjemi słowow rozprawjałoj. A wčerawši wopytowarjo zhoichu tójšto noweho.

Mjeztym zo so Frank-Rainer Schurich w prěnim dźělu z rěču politiki rozestaješe, wobswětli Christian Stappenbeck w druhim dźělu zarjadowanja k wjeselu při­posłucharjow słowa, kotrež ze serbšćiny a druhich słowjanskich rěčow pochadźeja. Mnohe wopřijeća njejsu dźensa jako słowjanske požčonki hižo spóznajomne. Wězo bě Stappenbeckej wopyt hosćenca „Wjelbik“ dobra składnosć, wo pochadźe tohole słowa rozmyslować. Při tym wón zwěsći, zo bě w tym padźe němske wopřijeće „Gewölbe“ ze zakładom. Hinak je to pola „Kretscham“, wjesneho hosćenca, kotryž ma swój rěčny zakład w słowjanskej „korčmje“.

Na poslednjej Maćičnej akademiji lěta wčera wječor w Budyskim hosćencu „Wjelbik“ porěča Friedrich Pollack ze Serb­skeho instituta wo 300. narod­ninach Lipšćanskeho Serbskeho prědarskeho towarstwa Sorabija.

Budyšin (SN/CoR). Hižo z nadpisma wčerawšeje prezentacije bě wučitć, zo ma historikar Friedrich Pollack kruty wotpohlad, hišće njespokojace wědomostne slědźenje wo najstaršim serbskim zjednoćenstwje a snano tež najstaršim towarstwje scyła na nowu runinu pozbě­hnyć. Wšako steješe před 300. jubilejom w spinkomaj „něhdźe“. „Je to wunamakana tradicija, zo bu Sorabija 10. decembra 1716 załožena. Eksaktny datum njeje jasny, skerje jedna so wo załoženski proces, kotryž bě 1717 dokónčeny“, rozłoži ně­hdźe pjatnaće zajimcam z Kamjenca pochadźacy referent, kiž je runje swoje doktorske dźěło wo róli serbsko-protestantiskeho duchownstwa w zažnym nowowěku zapodał.

Budyšin (SN/CoR). Lěto po tym zo je linguistka Sara Mičkec redakciju Rozhlada přewzała, chce wona wot klětušeho wuhotowanje serbskeho kulturneho časopisa změnić.

„Njeńdźe wo to, zwučene wobličo dospołnje na hłowu stajić a čitarjow wottrašić. Sym z wuhotowarku Aileen Burkhart, kotraž bě so hižo wo nowy layout Serbskich Nowin starała, wuradźowała. Zwěsćichmoj někotre dostatki, kotrež je wona z nowym naćiskom wurunała“, powěda šefredaktorka Rozhlada. Konkretnje potrjechja změny na přikład družinu a wulkosć pisma, rozrjadowanje stron kaž tež zasadźenje wobrazow.

Z nowym layoutom su zdobom techniske wuměnjenja za to date, zo hodźi so časopis přichodnje tež jako e-paper internetnje abonować. Na te wašnje budu wšitke přinoški inkluziwnje wobrazowy material tež online čitajomne. „Wobličo Rozhlada so jenož njewomłodźi, ale wotpowědujemy tež zwučenosćam tych, kotřiž medije radšo w digitalnej formje wužiwaja“, praji Sara Mičkec.