Podłožki su trěbne
Podpěra nuznje trěbna
Rěčicy/Sprjowje/Łaz (SN/JaW). Za aktiwne serbskorěčne turistiske poskitki nimaja a njewidźa zamołwići we Łazowskej gmejnje tuchwilu potencial. Tole zwěsćichu čłonojo Zwjazka za serbski kulturny turizm na swojej wčerawšej ekskursiji po srjedźnej Łužicy. „Dyrbimy Łazowsku gmejnu w tym nastupanju nuznje podpěrać, zo njebychmy region jako serbsko- turistiski zhubili“, zwurazni předsyda zwjazka Marko Kowar. Zdobom poruči wón, jako titul w regionalnym planje sej zapisać za ćežišćo serbsku rěč a kulturu. We Łazu wopyta zwjazk Dom Zejlerja a Smolerja, Zejlerjowy pomnik a cyrkej.
Přirunać móžachu čłonojo zwjazka wuwiće turistiskeho zwičnjenja a serbski podźěl zašłych lět na Rěčičanskim Erlichtec dworje. „Wjele změniło so njeje. Nastupajo serbskosć su tam runje tak słabje nastajene kaž před dwaceći lětami“, rjekny Kowar. Za pozitiwne ma wón pokazki na Serbow a hdźe móža so zajimcy nadrobnišo informować.
Nowa lyrika Dyrlicha
Tema su Sołobiki
Załožba załožena
Styki z Ukrainu njesu płody
Na swjatku poezije a kultury „Lytavry“ w Černihiwje
Z Budyskeho a Drježdźanskeho wida zdawa so, jako by ukrainski Černihiw na wuchodnej kromje Europy wopušćeny drěmał. Při tym so čłowjek dźiwa, dojědźe-li sej tam, zo wjedu přez město, ležace nimale 130 kilometrow sewjernje Kijewa, busowe a železniske čary z Odessy přez Kijew do Minska, Pětrohroda a Moskwy. Podobne zwiski wjazaja Černihiw ze swojimi něhdźe 300 000 wobydlerjemi z Lwowom a Waršawu na zapadźe kaž tež z Charkowom na wuchodźe.
Starožitne sydlišćo podłu rěki Desna z wjace hač pjatnaće wurjadnymi, w minjenymaj lětdźesatkomaj wuběrnje ponowjenymi katedralemi, kotrež wuchadźeja z doby wuchodnosłowjanskeho mócnarstwa „Kijewskeje Rus“, móžeš w prawym zmysle słowa wobhladować jako stawizniske a kulturne srjedźišćo. Mjez druhim so w měsće a jeho wokolinje z dalšimi dawnymi sydlišćemi ruska a ukrainska literatura a kultura křižujetej.
Milan Hrabal w němskej rěči
Zynki a rytmus we wěžach
Wječorne pućowanje po měsće z hudźbnym eventom
Budyšin (CRM/SN). Na wosebite wašnje běchu sobotu Budyske wěže přistupne. W sydom z nich bě wječor runočasnje hudźbny event planowany. Ale bohužel njereagowaše dosć zajimcow na nastork, sej zastupne lisćiki dočasnje přez internet skazać. Zarjadowarjo tuž někotryžkuli poskitk přerjadowachu abo cofnychu. Tak njewustupi bohužel tež Florian Kaulfürst ze swojim wjele lubjacym programom „Drums and Percussion“ w hornim poschodźe Lawskeje wěže.
Ale w Röhrscheidtowej bašće na terenje SLA wosta lědma stólc njewobsadźeny. Tam běše Jan Cyž z prapremjeru „Budyska wěžowa sinfonija“ připowědźeny. Wón pak swój prěnjotny koncept ad hoc změni a poda dlěje hač wotpohladanu hodźinu na keyboardźe to, štož jemu jara leži: solistiske improwizowanje w klasiskim zmysle. Štož rěka, zo wón spontanje swoje hudźbne myslički přesadźi.
Wo nowej „lodowej dobje“ a zhromadnym žiwjenju
Wojerecy (KD/SN). Z njedźelnej matineju na Wojerowskim hrodźe je tamniše wuměłstwowe towarstwo na lětuše 100. posmjertne narodniny Jurja Brězana spominało. Dźiwadźelnik Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła Rainer Gruß čitaše před tójšto zajimcami z Brězanoweje nowele „Der alte Mann und das enge Weite“.
Spisowaćel powěda w literarnej twórbje wo swojim žiwjenju we łužiskej domiznje a w Hornim Hajnku. Na zakładźe dokładnje wobkedźbowaneho wuwića jednotliwych rostlin na zahrodźe wokoło swojeho domskeho a we wobdawacej přirodźe rozmysluje Brězan žortnje a tola chutnje wo zhromadnym žiwjenju ludow, tež serbskeho a němskeho. Wone měli „zhromadnje a do so rosć“, bě Jurij Brězan pisał. Rainer Gruß čitaše tohorunja wo tym, kak so Brězan před nowej „lodowej dobu“ strachowaše. Z tym měnješe wón zymnu atmosferu w towaršnosći, kotraž je překisana wot so rozpřestrěwaceje hońtwy za pjenjezami. Dale rozmysluje Brězan w noweli wo smjerći a wopisuje w njej swój wosobinski recept za wšědne žiwjenje, mjenujcy tón, zo „maja so wjesela wšědneho žiwjenja na pólnej mjezy zezběrać“.
