Wuměłstwo, rjemjesło a kreatiwita zwjazuja wobdźělnikow 19. mjezynarodneje rězbarskeje dźěłarnički w Miłočanskej skale. Dwě njedźeli je dźewjeć wuměłcow z cyłeho swěta w kreatiwnej zhromadnosći dźěłało. Su swoje ideje do drjewa a wšelakich družin kamjenja přetworili a cyle rozdźělne skulptury zhotowili.

Hayk Tokmajyan zhotowi hižo loni na rězbarskej dźěłarničce w Miłočanskej skale skulpturu z titulom „oratorij“. „Wona předstaješe hudźbu. Myslu sej, zo hudźbu w kamjenju začuwam a słyšu“, wón powěda. Je wot materiala wotwisne, kak tuta hudźba za njeho klinči: „Marmor ma hinašu melodiju hač twjerdy a hłuboki zornowc.“ Lětsa dźěłaše armenski wuměłc na nurjacej so žonje ze zornowca. Rozpalitosć za nurjenje je jeho inspirěrowała. „Pod wodu wšitko namakaš: zwěrjata, žołmy, pohib. Sym samo alegorisku krabu do kamjenja sadźił – hdyž hladam na krabu, začuwam wjeselo a lochkosć.“

Mjeztym zo docpě tydźenja w letiskej stolicy euforija basketbulistow swój wjeršk, zetkachu so tež angažowani dźiwadłownicy w syći „EnAct on move“ z cyłeje Europy w Rize. Zaměr zetkanja w starodawnej Mazā Gilde bě mjezynarodna wuměna wo temje „diwersita“ w amaterskim dźiwadle.

Zetkachu so skupiny z pjeć krajow, zo bychu w dźěłarničkach a přednoškach wšelake dimensije mnohotnosće wu­slědźili. Diskutowachu wo jeje wuznamje w mjezynarodnych dźiwadłowych projektach, kaž tež w dźěle jednotliwych skupin.

Wobdźělili su so hosćićeljo letiskeho amaterskeho dźiwadłoweho zwjazka, čłonojo belgiskeho dźiwadła „OPENDOEK“, inkluziwneho kulturneho centruma „Sijraffen“ z Norwegskeje, wu­měłča a dźiwadłowy pedagoga ze Słowjenskeje kaž tež zastupjerjo zwjazka němskeho amaterskeho dźiwadła. Mjez nimi bě tež Křesćan Schröter z projekta ZARI – syć za serbsku rěč a regionalnu identitu z Budyšina, zo by perspektiwu wšelakorosće rěčow a mjeńšinow w Europje do diskusije zapřijał.

Na njeho dyrbimy skedźbnić, dokelž jeho wozjewjenja w rakuskich nowinach 1844/45 zwjetša K. A. Mosakej-Kłoso­polskemu připisuja. Wón narodźi so 20. septembra 1820 w Budyšinje jako syn krawca. Wot 1839 do 1842 běše z chowancom Serbskeho seminara w Praze. Ľudovit Štúr, kotryž zezna jeho nana 1839 na puću do Łužicy, sam so z nim dopisowaše 1844. Po maturje so za druhim studijom rozhladowaše. Dwě lěće starši Jan Pětr Jordan zmóžni Mu­žikej přistup do nowinow Ost und West w Praze a do Österreichische Blätter für Literatur und Kunst we Wienje. Jeho ­bibliografisce hódny „Geschichtlicher Überblick des Sorbenwendenthums und seiner Literatur“ nazhoni wulku kedźbnosć w slawistice. Tamne tři přinoški w Ost und West su rozprawy wo po­dawkach we Łužicy, drasće a charakteru Serbow a słowniku Pfula/Jordana. Wšě njejsu objektiwne, ale Jordanej přichilne. 1846 wróći so do Budyšina, bydleše na Sukelnskej a skutkowaše jako kopist a posrědkowar čeledźe. W Maćicy a w Towarstwje Cyrila a Metoda so njeje ­angažował. Dnja 16. nowembra 1871 tu zemrě. Franc Šěn

Rakecy (SN/bn). Serbske ewangelske Bjesady wuhotowachu minjenu sobotu swoju lětušu dźěłarničku w Rakečanskej farskej bróžni. Ćežišćo swětneho dźěla zarjadowanja tworješe serbskosć w interneće. Superintendent Krystof Rummel powita něhdźe 20 zajimcow a zahaji dźěłarničku z nutrnosću. Wosebje wuzběhny, zo njestej starosć a lubosć samozrozumliwej a zo sej tuž dźakownosć zasłužitej. Ze slědowacym přednoškom pod nadpismom „Serbšćina a serbska kultura w digitalnym swěće – dohlady a pokazki“ sposrědkowa Lubina Malinkowa přehlad aktualnych poskitkow w interneće. Mjez druhim předstaji kanalej „Sorbian music“ a „Serbski TV“, kotrejž spřistupnitej na platformje YouTube aktualnu serbsku hudźbu resp. literaturu. Najlěpšej opciji, so w syći wo Serbach informować, stej po jeje słowach strona sorabicon.de a prezenca studija Lucija. Skedźbniwši nimo toho na stronu Serbskeho ewangelskeho towarstwa wona podšmórny, zo steja tam mjeztym wšitke čisła měsačnika Pomhaj Bóh digitalnje k dispoziciji.