Malešecy (SN/bn). Knižna premjera w Ludowym nakładnistwje Domowina wudateje publikacije „W Malešecach před 200 lětami – Malschwitz vor 200 Jahren“ je wčera telko zajimcow přiwabiła, zo njewotmě so kaž předwidźane w stwičce, ale na žurli „Wódneho muža“ w Malešecach. W mjenje wjesnjanosty postrowi gmejnski radźićel Hagen Jurack a w mjenje župy „Jan Arnošt Smoler“ županka Leńka Thomasowa něhdźe sto wopytowarjow. Jednaćel LND Syman Pětr Cyž dźakowaše so wudawaćelce Trudli Malinkowej kaž tež wšitkim, kotřiž su na zwoprawdźenju knihi, wušłeje we wobłuku 800. jubileja wsy, sobu skutkowali. Malinkowa přizna, zo so jej hladajo na połnu žurlu „jazyk haći“, předstaji pak publikumej přiwšěm skrótka žiwjenski skutk Jana Awgusta Sykory (1835-1921), kotrehož dopomnjenki na dźěćatstwo žro dwurěčneje zběrki tworja. Dotal njewozjewjeny němski manuskript bě wona po dohromady nimale poł lětstotka trajacej zaběrje ze Sykoru pola prawnučki bywšeho fararja a wusahowaceho serbskeho ludoweho spisowaćela w Lipsku našła.
Bjez diskusije: Štož su akterki a akterojo po měsacy trajacych přihotach přewažnje čestnohamtsce zwoprawdźili, je wšeje česće hódne. Hač hrajerjo abo spěwarki, rejowarjo abo mustwje zwukoweje a wobswětlenskeje techniki, kopica simultanje přełožowacych abo nimale njeličomni njewidźomni pomocnicy za kulisami – pasionska hra „Sćěhuj mje!“ spjelnja wšě wočakowanja přihladowarstwa a trójna sława po premjerje bě bjezdwěla zasłužena. Předewšěm choreografije (Kornel Kolembus, Julia Kasyan) wědźa zahorjeć. Wušikne dźěło ze swěcu da wopytowarjej častodosć zabyć, zo inscenacija z jeničkim jewišćowym wobrazom (Mila Dźisławkec) wuńdźe. Krjudowanja předstajeja sobuskutkowacy dosć brutalnje, detaile přewostajeja přiwšěm fantaziji publikuma. Skutkownosći hry polěkuje hudźba, za kotruž su resp. běchu Jan Brězan-Hejduška, Jadwiga Kaulfürstowa, Helena Brězan-Hejdušcyna a Michał Cyž (tež wideja) zamołwići.
Wuměłstwo, rjemjesło a kreatiwita zwjazuja wobdźělnikow 19. mjezynarodneje rězbarskeje dźěłarnički w Miłočanskej skale. Dwě njedźeli je dźewjeć wuměłcow z cyłeho swěta w kreatiwnej zhromadnosći dźěłało. Su swoje ideje do drjewa a wšelakich družin kamjenja přeměnili a cyle rozdźělne skulptury zhotowili.
Němsko-Serbske ludowe dźiwadło je zastupjerjam medijow wčera hrajny plan sezony 2025/2026 předstajiło. Nimo toho informowachu wo změnach nastupajo personal a připowědźichu přichodny wulki jubilej.
Wuměłstwo, rjemjesło a kreatiwita zwjazuja wobdźělnikow 19. mjezynarodneje rězbarskeje dźěłarnički w Miłočanskej skale. Dwě njedźeli je dźewjeć wuměłcow z cyłeho swěta w kreatiwnej zhromadnosći dźěłało. Su swoje ideje do drjewa a wšelakich družin kamjenja přeměnili a cyle rozdźělne skulptury stworili.
Miłoćicy (SN/lmc). Ze swojej nowej skulpturu rězbar Bernhard Männel wobhladowarjow na cyle swójske wašnje puta. Jeho najnowša twórba předstaja rybu. Ryba pak njeje jedna z mnohich, ale cyle wosebita. „Njeje to jenož jednora ryba, ale karp, kotrehož pjericy so na prěni pohlad anatomisce korektne być njezdawaja“, wuměłc wujasnja. Płuwanske a wopušowe pjericy pokazuja doprědka, přećiwo přirodnym zakonjam. Tola runje to je wotpohlad. „Ryba ma kaž pućnik skutkować“, Männel wuswětla. „Pokazuje do wěsteho směra abo na něšto postajene, na wěcku, kotruž ma sej wobhladowar wotkryć.“
W Chrósćicach su minjenje tydźenje intensiwnje tradicionalnu pasionsku hru přihotowali, kotruž tam kóžde dźesać lět předstajeja. To wopřiješe proby, natwar jewišća, kostimy – a wězo tež hudźbu. Za hudźbnu kulisu je lětsa Jan Brězan-Hejduška z Drježdźan zamołwity. Lisa-Maria Cyžec je so z hudźbnikom wo jeho dźěle za kulisami rozmołwjała – wo kompoziciji, nahrawanju a wo tym, kak móžetej hudźba a jewišćo hromadźe intensiwne emocionalne dožiwjenje za přihladowarjow stworić.
Kak sy k tomu přišoł, hudźbu a zwukowu kulisu za pasionsku hru wuhotować?
Wuměłstwo, rjemjesło a kreatiwita zwjazuja wobdźělnikow 19. mjezynarodneje rězbarskeje dźěłarnički w Miłočanskej skale. Dwaj tydźenjej dołho je dźewjeć wuměłcow z cyłeho swěta w kreatiwnej zhromadnosći dźěłało. Tam su swoje ideje do drjewa a wšelakich družin kamjenja přeměnili a cyle rozdźělne skulptury stworili.
Miłoćicy (SN/lmc). Inok Tkachiviski a Inna Tkachiviska pochadźataj z Ukrainy a wobdźělištaj so lětsa druhi raz na mjezynarodnej rězbarskej dźěłarničce při Miłočanskej skale. Njejstaj jenož swójba, ale tež wuměłcaj – wobaj staj něhdy na uniwersiće wučiłoj. Mjeztym zo Inna dale wuwučuje a připódla skulptury zhotuje, wěnuje so Inok dospołnje rězbarstwu. Inna Tkachivska dźěła lětsa z drjewom. Jeje aktualny projekt prezentuje dwě wiolinje. Při tym njejsu wuměłči statiske formy wažne: „Skulptura ma dynamisce skutkować, dokelž so hudźba pohibuje. Hudźba je wšudźe, hudźba je žiwjenje“, praji Inna. Jeje wosebity poćah z hudźbu – rejowanje a spěwanje – chce wona do swójskeho projekta sobu zapřijeć.