Swoje zažne zwiski k Słowjanam su sej w durinskej krajnej stolicy tež z hasu „Wendenstraße“ wuwědomili

Štóž z Łužicy w durinskej krajnej stolicy Erfurće městnosć wopominanja „Topf & Söhne – Die Ofenbauer von Auschwitz“ wopyta, dźiwa so snano jeho adresy dla: Sorbenweg, čo 7. Hasa bě tehdyši zawodny areal na zapadźe wobmjezowała. Cyle blisko steji, jako jeničke zawostajenstwo twornje, twarjenje prjedawšeho zawodneho zarjadnistwa, w kotrymž bu 27. januara 2011 we wobłuku dnja wopominanja woporow nacionalsocializma wote­wrjene wopomnišćo zaměstnjene. Pomnikoškitany dom je architekturny běrow Kastner Pichler z Kölna łahodnje a konsultujo měšćanskich hladarjow pomnikow saněrował. Jich wuhotowanske dźěło hódnoćeše Zwjazk němskich architektow Durinskeje z prěnim mytom we wubědźowanju „Jedyn jedyn – wuznamjenjene twary w Durinskej 2011“ jako „nowy puć wopominanja a pominanja zboka traděrowaneje architektury wopomnišćow“.

Jedyn z drje sobu najwuznamnišich serbskich literatow přitomnosće by 14. decembra 75ćiny swjećił. Rěč je wo Róžeńčanu Alfonsu Frenclu, na kotrehož tule spominamy.

Alfons Frencl je dale mnohim staršim kaž młodym Serbam běžne mjeno. Wosobinsce sym cyłe swoje žiwjenje z nim zwjazany. Jeho wšak wuzwolištaj mi mojej staršej za kmóta. A kmót Alfons je moje wuwiće sylnje sobu wobwliwował. Jako pjerach přebywach rady pola njeho w pisanskej stwě a wobdźiwach tam njeličomne knihi a spisy. Hižo zahe zašćěpi mi wučer z ćěłom a dušu lubosć k serbšćinje a k rěčam powšitkownje. „Rěče su kluč žiwjenja. Kelkož rěčow wobknježiš, telko razow sy žiwy“, je mi stajnje rjekł. A wón bě rěčnje jara wobdarjeny. Sym-li prawje ličił, zamó so kmót Alfons w znajmjeńša dźewjeć, hdyž nic hišće wjace rěčach dorozumić.