Pawoł Jenka
Són zbožowneho sonjerja so spjelnił
Serbski spěwar, hudźbnik, komponist a spěchowar młodych talentow Měrćin Weclich mjeztym połsta lět na jewišću steji
Jako so 17. apryla 1971 młody hólčec ze swojim akordeonom na puć ke kwasej Hańže Bruskec a Pětra Mildnera na Blochec žurli w Pančicach-Kukowje nastaji, hdźež měješe so jako swjedźenski muzikant wo dobru naladu starać, spjelni so za njeho són. Hižo wot najzažnišeho dźěćatstwa njemóžeše sej Měrćin Weclich ničo rjeńšeho předstajić, hač na jewišću stać, spěwać a hudźić.
Hač pak by tehdom 13lětny hdy z tym ličił, zo z toho pjeć lětdźesatkow trajaca karjera wurosće? Zo jeho něhdy „najwuspěšnišeho a najwoblubowanišeho protagonista serbskeje popularneje hudźby“ mjenuja? Titul „Sym sonjer zbožowny“, kaž jedna z CDjow Weclicha rěka, zynkonošak zawěsće podarmo nima.
Wuběžacy model?
Medije su wažny dźěl demokratije
UNESCO je Dźeń mjezynarodneje nowinarskeje swobody 2021 mysli wěnowało, zo su informacije „zjawny mětk“. Čehodla tomu tak je a žurnalizm wažny za (pře)traće, bě předwčerawšim tema webinara Medijoweje załožby Lipšćanskeje lutowarnje, Sakskeje krajneje centrale za politiske kubłanje a Europskeho centruma za swobodu nowinarstwa a medijow.
Budyšin/Lipsk (SN/at). Hosćom na wirtuelnym podiju bě zwisk mjez koronapandemiju a w njej skutkowacymi zjawnymi medijemi płódne wuchadźišćo diskusije. Tak skonstatowa žurnalistka pólkeho dźenika Gazeta Wyborcza Adriana Rozwadowska, kotraž je tudyšim přihladowarjam znata z magacina RBB „Kowalski & Schmidt“, rozšěrjacy so koronaskepticizm w medijach swojeho kraja. Medijowa krajina w Němskej so wot pólskeje rozeznawa. „Wobsahi dyrbja popularne być, produkuja to, štož ludźo rady nakliknu“, rjekny žurnalistka.
Wobrazowka jako dźiwadłowe jewišćo
Budyšin (SN/bn). Digitalizacija a inowacija stej hesle, kotrejž so w zwisku z pandemiju často jewitej. Tójšto zarjadowarjow kultury je w minjenych měsacach alternatiwne formaty wuwiło a tak spytało, swoje poskitki dale spřistupnjeć. Minjenu sobotu dožiwi něhdźe 70 zajimcow na Youtube-kanalu Budyskeho Kamjentneho domu dalšu, zajimawu wariantu. „Kak lodowu horu zapalich a tak nawuknych so nadźijeć“ rěka dźiwadłowa hra młodeje Zhorjelčanki Henrietty Ritz, kotruž bě na zakładźe zběrki poezije samsneho mjena z pjera Hamburgčanki Niny Ers spisała. Kaž Ritz po předstajenju přeradźi, trjebaše za to „tři dny, po tym zo běch mysličku w karantenje zrodźiła“. Na třoch runinach powěda sylnje alegorisce zapołoženy kruch stawiznu holčki, kotraž dyrbi swój strach před přichodom přewinyć. Byrnjež aktualne poćahi a podawki připódla rólu hrali, je žro scenarija uniwerselne a wotbłyšćuje najstaršej prašeni, kotrež sej wotrostowaca młodźina – a nic jenož wona – prawidłownje staja: Zwotkel sym a dokal du?
Stara tema, nowa šansa
Nowy dyrdomdej wroblika Frida
Dožiwjenja dźěći dokumentowane
„Dźěćatstwo w na dźěći najbohatšim měsće NDR“ je titul wjacedźělneje dokumentacije, nastateje we wobłuku zhromadneho projekta Wojerowskeje Kulturneje fabriki (Kufa) a Sakskeje młodźinskeje załožby „Spurensuche“. Prěni kapitl dožiwi minjeny pjatk swoju digitalnu premjeru.
Nimale třećina městnow skazana
Akciski plan za muzej
Prěnje konkretne naprawy za walorizaciju serbskeho namrěwstwa běža
Budyšin/Choćebuz (SN/CoR). Awtorski team dźělneho projekta „Wuwiwanje strategijow walorizacije“ wědomostneho předewzaća „Hódnoćenje imaterielneho kulturneho namrěwstwa Delnjeje Łužicy w němsko-serbskim konteksće“ (IKN) – su to dr. Fabian Jacobs a Gregor Schneider ze Serbskeho instituta kaž tež dr. Lutz Laschewski a Daniel Häfner z Łužiskeho instituta za strategiske poradźowanje – je wčera akciski plan za delnjołužiske muzeje a domizniske stwy předstajił. Mjez něhdźe 30 wobdźělnikami prezentacije běchu partnerojo ze zapřijatych muzealnych institucijow kaž tež ze serbskich institucijow.
