Publikumej na nazymskim koncerće rěč a drastu zbližili
Byrnjež miłe nazymske wjedro předwčerawšim zawěsće mnohich do přirody wabiło, je w Grodku tójšto ludźi tamniši nazymski koncert wopytało, štož nichtó z nich wobžarował njeje.
Grodk (FAG/SN). Do rjadu lětušich nazymskich koncertow słušeše njedźelu popołdnju tón w Grodku. Do hosćenca „Schweizergarten“ běštej sej Załožba za serbski lud a Grodkowska Domowinska skupina jako organizatoraj hudźbnu a spěwnu skupinu Kólesko přeprosyłoj. Wopytowarjow postrowi tohorunja Grodkowska sprjewina nyksowka Cindy Ahne, kotraž so samo w serbšćinje pospyta.
Hudźbna jězba na česć patrona
Koncert ze stawizniskim ekskursom na pišćelowej łubi dožiwić móhli
Budyšin (CRM/SN). Přibližnje šěsćdźesat zajimcow móžeše farar Andreas Höhne njedźelu wječor w Budyskej Michałskej cyrkwi na dnju patrona Božeho domu a wosady, arcyjandźela Michała, witać. Nawjazujo na lětuši 400lětny jubilej wosady wón rjekny: „Bóh so tež do našich stawiznow měša.“ A tak přeprosy wosadnych kaž tež dalšich hosći na hudźbnu jězbu po lětstotkach z wosadnej organistku Yuko Ikeda kaž tež z wiolinistku Bettinu Witke ze Serbskeho ludoweho ansambla.
Čerwjena armeja wuchodnu Pólsku wobsadźiła
28. septembra 1939 podpisaštaj w Moskwje wonkownaj ministraj Sowjetskeho zwjazka (ZSSR) a Němskeje Wjačeslaw M. Molotow a Joachim von Ribbentrop zrěčenje wo demarkaciskej liniji w Pólskej. Dźeń do toho docpěchu diwizije Čerwjeneje armeje we wuchodnej Pólskej tamnišu, we Versailleskim měrowym zrěčenju 1919 postajenu zapadnu mjezu Ruskeje a zetkachu so tam z wojakami Wehrmachty. Jeje komanderam běchu přikazali, zo maja so sowjetskim jednotkam bjez wojowanja zbližić a so dojednać. Tak docpě tankowy korps generala Heinza Guderiana 28. septembra pola Brjesta-Litowska sowjetske jednotki.
Za měrliwu mjezsobnosć
Přednošk k interkulturnemu tydźenjej antisemitizmej wěnowany był
Wojerecy (AK/SN). Město Wojerecy móže přećiwo antisemitizmej jasne znamjo dać. „Mjezynarodny projekt Kopolaki by tež šulski předmjet stawizny wobohaćić móhł“, poruči Lipšćanski nabožnowědnik Florian Illerhaus minjenu srjedu na tamnišej ludowej uniwersiće. Něhdźe 20 zajimcow přiwabi jeho přednošk, kotryž słuša k 15 zarjadowanjam města we wobłuku interkulturneho tydźenja Budyskeho wokrjesa.
Městna wobsadźene byli
Nowa zběrka
„Wšo, štož nutřka steji, su wosobinske dožiwjenja“
Budyšin (MCu/SN). Z „dobry wjacor“ postrowichu so wčera wopytowarjo delnjoserbskeho čitanskeho wječorka w Smolerjec kniharni. Něhdyši wučer Erwin Hanuš z Choćebuza předstaji tam swoju nowu knihu „Wósłonki mójogo žywjenja“. Sam je titul do hornjoserbšćiny z „Třěski mojeho žiwjenja“ přełožił. A „třěski“ wujewichu so jako epizody, podawki, anekdoty a dožiwjenja – roztřěskane we wšelakich žiwjenskich stacijach wot dźěćatstwa hač do dźensnišeho časa awtora na wuměnku.
Pisajće nam!
Mjez frontomaj być
25. literarna kermuša so w Njeswačidle wotměła
Druhdy maš zaćišć, zo wjetšina tych, kotřiž wšědnje serbsce rěča – potajkim přez wosadne žiwjenje na wsy wusko socialnje zwjazani a swójski miljej tworjacy katolikojo –, na to zabywa, zo su tež hišće druzy ludźo a druhe kónčiny, kotrež su k bohatym serbskim stawiznam přinošowali. Na tamnej stronje zdobom pytnješ, zo ći, kiž dźensa w kónčinach bydla, hdźež je so serbšćina zwjetša jako komunikaciski srědk ze zjawnosće zhubiła, runje tak na swoje serbske korjenje zabywaja. Ludowe nakładnistwo Domowina pak to njezapomina.
Nowa Serbska protyka wěnuje so wsy, kotraž na „tysaclětne stawizny“ zhladuje, kaž Handrij Wirth tam pisa, kotrež su zwjetša serbske byli a w kotrychž su „serbscy wótčincy“, kaž Manfred Laduš-Hermančanski pisa, wulki zaćišć zawostajili – wjes rěka Njeswačidło.
W nowostce wo starych časach zhonić
Pančicy-Kukow (HBu/SN). Stólčki wčera wječor w awli Pančičanskeje šule nimale dosahali njejsu, telko ludźi bě na premjeru knihi „Z Lipicy do hole. Wobrazy a powěsće z dawnych časow“ přišło. Zestajiłoj staj ju Michał Anders a Pětr Lipič.
Zawodnje powědaše Michał Anders wo nastaću a rozrjadowanju knihi, kiž je hłownje na kónčinu podłu Klóšterskeje wody wusměrjena a kotraž z pomocu historiskich wobrazow kaž tež nowinskich přinoškow a dalšich tekstow žiwjenske poměry před něhdźe sto lětami rysuje. Zdobom poda Anders dohlad do wužiwanych žórłow. Někotre kopije starych aktow z klóštra Marijineje hwězdy měješe wčera sobu a pokazowaše je. Při tym skedźbni na to, zo njesměł čitar aktow čućiwy być, dokelž so w nich jako dopokazy njeskutkow tež stare nože abo dźěle nopa morjenych chowaja. Na to předčita teksty wo žeńtwje ze zadźěwkami, wo rozrězanych bantach na kwasu, wo morjenej šwalči a wojerski list z lěta 1866, štož je mjez přitomnymi wutrobne smjeće, ale tež hnuće zbudźiło.
