Choćebuz (KF/SN). Wotnožka za delnjoserbske slědźenje Serbskeho instituta je srjedu w Choćebuskim měšćanskim muzeju něhdźe třitřeći zajimcam nowy a mjeztym hižo dźewjaty zešiwk z rjadu „Serbske drogotki“ předstajiła. Titul němskorěčneje publikacije rěka „Wokrjes Sprjewja-Nysa a jeho serbske kulturne stawizny. Stary wokrjes Choćebuz“. Awtorojo 276stronskeho zešiwka su sobudźěłaćerjo serbskeho slědźenišća slawistka Katja Atanasowa, historikar dr. Pětš Šurman­ a dr. inženjer Alfred Roggan. Wudała je publikaciju Martina Nowakojc ze Serbskeho muzeja w Choćebuzu.

„Składnostnje 100. narodnin Herberta Nowaka wuńdźe w juniju kniha z wuběrkom jeho tekstow“, powědach spočatk lěta reporterej mdr do mikrofona, kiž zajimowaše so za delnjoserbske nowostki 2016. A z jeho wobliča wučitach bjezradnosć: ‚Štó to jeno je?‘ Wón njeje zawěsće jenički w Hornjej Łužicy, komuž tele mjeno ničo njepraji.

Potajkim: Farar Bogumił Šwjela přeswědči młodeho Běrta a jeho staršeju, zo měł so na dobro serbstwa z fararjom stać. Tuž studowaše teologiju a słowjansku filologiju město wotpohladaneje mediciny. W poslednim studijnym lěće dósta samo stipendij, zwjazany ze zawjazkom, prócować so wo serbsku faru w Choćebuskim wokrjesu. To potom tež činješe po wójnje, w cyłku šěsć króć – a ničo. Berlinsko-Braniborska cyrkej pósła Nowaka 1946 do Pěśdubow pola Eisenhüttenstadta a 1963 do drje delnjołužiskeho, ale tohorunja němskeho Drjowka, hdźež 2011 zemrě.