Budyšin (SN/CoR). Pod hesłom „Zachowane wobnowjenje“ je dr. Jens Buliš z Chrósćic zawčerawšim, wutoru, z dalšim přednoškom w lěće reformaciskeho jubileja wosebity cyrkwinski puć Łužicy wobswětlił. W srjedźišću jara derje wopytaneho wječora w Budyskim archiwowym zwjazku steješe japoštołski administrator Mišnjanskeho biskopstwa za Delnju a Hornju Łužicu Johann Leisentrit (1527–1586).

Leisentrit – katolski Luther abo protestantiski katolik? Tróšku prowokatorisce formulowaše Buliš fakt, zo bě w morawskim Olomoucu rodźenemu a pozdźišo w Pólskim Krakowje wustudowanemu teologej wědome, zo ma so cyrkej reformować. Tak je generaciju po Lutheru ludźi kubłał a cyrkwinske žiwjenje jich přećam přiměrił. Jako 24lětny rozsudźi so wón za skutkowanje w Budyskim tachantskim wustawje – tehdy bě nimale cyłe Budyske wobydlerstwo ewangelske a tachantska cyrkej dwunabožna – a tak za njelochke poměry w Mišnjanskim biskopstwje. 1559 bu wone ewangelske a Leisentrita powołachu za generalneho komisara za Hornju a Delnju Łužicu, 1567 pomjenowa jeho bamž za administratora.

Mały Wjelkow (CK/SN). Pytajo za jendźelskim polarnym slědźerjom Franklinom bě Jan Awgust Měrćink do Arktiki přišoł. Štož z Hrodźišća pochadźacy Serb tam dožiwi, wo tym rozprawještaj Mecht­hild a Wolfgang Opel minjeny pjatk na žurli Małowjelkowskeje sotrownje. Berlinjanaj běštaj 1993 w telewizijnej dokumentaciji wo sewjerozapadnej pasaži na mjeno Měrćinka storčiłoj. Jako lěta 2010 powostanki „Investigator“ namakachu, łódź, z kotrejž bě Měrćink w Arktice był, so wonaj znowa z temu zaběraštaj. Zhromadnje podaštaj so do Labradora a 2012 do Arktiki. Pozdźišo knihi wo tym wozjewještaj.

Pod hesłom „Serbja – Mały lud – Bohata kultura“ předstaji Budyski Serbski muzej w Zapadokašubskim muzeju w Bytowje wot přichodneho pjatka wopytowarjam serbski swět.

Chór Łužyca na Worcynskim hrodźe koncertował

Worcyn (CRM/SN). Jedne z najwoblubowanišich zetkanišćow Serbow a Serbowkow wuchodnje Budyšina je Worcynski hród. Po politiskim přewróće bě Alfred hrabja ze Solms-Sonnewalde historiski twar swojich potomnikow, w kotrymž běše hišće dźěćatstwo přežiwił, restawrować dał.

Tuchwilu přebywa hrabja, přez lět­dźesatki ze swójbnymi w Nižozemskej bydlacy, zaso w swojej starej domiznje. Minjeny pjatk wječor wuži wón składnosć, lubych serbskich hosći, wopytowarjow z wokolnych wsow a wosebje delnjoserbski chór Łužyca wosobinsce witać. Něštožkuli serbskeho zwosta jemu z młodych lět w pomjatku, štož wědźeše mjeztym pola agilneje wučerki Róže Pinkawineje wukmanić. Njeběše to jeno přećelna a wutrobna gesta, ale zdobom wulka překwapjenka wšitkim přitomnym.