Jónu so čuć kaž wulki a znaty spisowaćel – je tež z was hižo raz něchtó wo tym sonił?

Šulerjam 7. lětnika Ralbičanskeje wy­šeje šule je so to poradźiło, wo čimž druzy jenož sonja: Woni su po doł­him času prócy a wuknjenja krótko do hód swoju knihu „Schadźowanka zwě­rja­tow“ prezentowali.

Na nastork Ludoweho nakład­ni­stwa Domowina požadachu so wo projekt, mějachu wulke ­zbo­žo a buchu wuzwoleni. Tak zeznachu puć nastaća knihi a fachowcow, kiž su trěbni, zo je kniha prawje derje pjel­nje­na z tek­stami a wězo tež z wo­bra­zami. Wšo to zhotowichu šulerjo pod nawodom lek­torki a wu­ho­to­warja knihi sami.

Dźens wječor dožiwi ptačokwasny program za dorosćenych 2020 pod hesłom „Štóž so zwaži, tomu so radźi“ w delnjołužiskej Hochozy swoju premjeru, jutře za tydźeń budźe hornjoserbska w Ra­dworju. Cordula Ratajczakowa je so z režiserom a dźiwadźelnikom Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła Marianom­ Bulankom rozmołwjała.

Žony steja w srjedźišću lětušeho wječorneho ptačeho kwasa.

M. Bulank: Haj, wosebje jich „power“ pak je lětsa tema.

Libreto je znowa Wito Bejmak spisał, je Was to tematisce překwapiło?

M. Bulank: Spočatnje mějachmoj hromadźe cyle hinašu ideju. Hižo w decembru 2018 běchmoj prěnju ideju zrodźiłoj, smój pak ju wšelakorych přičin dla zaso zaćisnyłoj. A naraz bě myslička, zo móhła žonjaca móc motiw być. Trjebachmoj wosebje temu za młodych ludźi, něšto, štož jich na ptači kwas wabi. A to su nětko power, problemy a sony žonow, na sonach dźěłać, so zwažić – tohodla tež titul: „Štóž so zwaži, tomu so radźi.“ Tak je tema nastała. Z dalšimi zhromadnje smy so do story zanurili, a nastał je z toho porjadny wo žonjacej power ...

... wo žonach, kotrež tróšku tež spytaja swět wuchować.

Štóž je pódla był, tón sej wony wokomik hłuboko w pomjatku wobchowa. Dźens tydźenja nawróći so mjenujcy Kinsporski epitaf na swoje starodawne městno. Po wotewrjenskim ceremonielu kroče­štej Franziska und Marie – kamelijowej damje města Kinsporka – po tamnišej Hłownej cyrkwi na emporu, zo byštej Kinsporski epitaf wotkryłoj. Knježeše cyle wosebita ćišina, jako wotewzaštej běłu płachtu, a dospołnje restawrowana wuměłska twórba bě naraz w cyłej swojej krasnoće widźeć.

„Wobdźělnicy našeje swjatočnosće běchu z wokomika hłuboko hnući“, wu­zběhny předsyda Kinsporskeho domizniskeho towarstwa Peter Sonntag na kromje zarjadowanja minjeny pjatk w Kinsporku.