73lětna Christine Michael-Hensel nima kupcow jenož w Minakale

Christine Michael-Hensel je zbožowna: Jeje palerska mašina zaso dźěła. Kónc minjeneho lěta bě motor skóncowany. W fachowej wuporjedźerni běchu jej prajili, zo njehodźi so nastroj hižo sporjadkować, dokelž njeje žanych narunankow. Njech sej nowu mašinu kupi.

Susod w Minakale pak jednaše po hesle „zo něšto njeńdźe, to njedawa“. Wón je motor prosće reparował, a tak móžeše so palerka kofeja wolóžena do noweho lěta podać. W bywšej kowarni w Minakale pjelnja wona bow za bowom surowych kofejowych bunow do lika mašiny, kotraž je brune a błyšćate wupluwa. Dohromady 18 wšelakich kofejowych družin je w poskitku Christiny Michael-Hensel. Surowy kofej dóstawa wona z wulkowikowanja. Jej je wažne, zo buny z mjeńšich plantažow pochadźeja.

Njedawno putaše mje powěsć na Whats­app, kotruž bě Božena Bjaršec šěriła. Najprjedy wuhladach ju z mapu dźiwadła w Zinnowitzu w rukomaj stejo na jewišću před čerwjenym somoćanym za­wěškom, a zhonich, zo je wona přewšo zbožowna, dźakowna a wolóžena. To ­wuwabi we mni prašenje, što bě so stało? Je młoda Serbowka swój studij dźiwadła ­hižo zakónčiła. Abo ma wona mjez­tym angažement jako hrajerka? Zwonju na Boženu, a wona praji: „Haj, mam ­angažement. Studij lětsa z diplomom po praktiskim lěće zakónču. Sym pak hižo nětko statnje připóznata ­dźiwadźelnica“. Mjeztym wuhladamy ­Wudworčanku tuž we wjacorych inscenacijach Předpomorskeho krajneho jewišća w Anklamje.

Mongolska – ducy po najrědšo wobydlenym kraju swěta

W Mongolskej maš před susodami swój měr! Kraj drje je wjac hač štyri króć wjetši hač Němska, ale tam pak bydlitaj na kwadratnym kilometru je­ničce dwaj čłowjekaj. Pola nas tołka so na nim 234 ludźi! Dokelž pak bydli ­połojca něhdźe 3,3 milionow Mongol­čanow w stolicy Ulan Bator, je wonka w zbytnym kraju hišće wjele wjac městna.

Runje tam mje nětko ćehnje. Won do prózdneje daliny, w kotrejž njejsu regionalne města wjele wjetše hač Kulow abo Wóspork. Won do daliny, w kotrejž docpěješ přichodnu jurtu hakle po 20 abo tež 50 kilometrach a hdźež dźěći druhdy sta kilometrow daloko wot doma preč do šule chodźa.

Jurta prěnjeho wječora steji 250 km zapadnje Ulan Batora. K wječeri syda tajke něšto kaž kozacy gulaš ze šalku wukisaneho mloka kobły (gegorene Stutenmilch). Potom so do samsneje šalki hišće palenc z mloka (!) naliwa. Wšitkim dźewjećom tuteje swójby derje słodźi. Po­tajkim tež moja mandźelska a ja tak ­činimoj, kaž by słodźało. Hdyž njeby mloko kobły jenož tak žałostnje wótrje wonjało ...

Štož je so w minjenych lětach na polu serbskeje hudźby hibało, je bjezdwěla wulki pokład za mały serbski lud. Wjacore skupiny so załožichu, na dumpańcach, kwasach, festiwalach a na mnohich dalšich swjedźenjach so hólcy a holcy do kruha zestupaja a sej z ničeho zapiskaja a zaspěwaja. W Chrósćicach je so najwjac z aktualnych serbskich hudźbnikow na předposlednim dnju zašłeho lěta zetkało a tam před 700 ludźimi wulki spektakel pokazało. Serbske młodźinske

towarstwo je zhromadnje z hłownym