Mjez tójšto wjerškami lětušeho Łužiskeho hudźbneho lěća zbudźi koncert 28. pražnika w Budyskej tachantskej cyrkwi wosebity zajim publikuma. Wjace hač 200 wopytowarjow bě wćipnych na prapremjeru twórby „Měrowa modlitwa – Triptychon za dwoje wulke pišćele“. Tuchwilu tež jako organist w klóštrje Marijinej hwězdźe skutkowacy Budyski komponist Feliks Brojer bě ju w nadawku za rjad spisał.

Na pišćelowym nyšporje pod hesłom „Daj nam měr“ předstajištaj cyrkwinski hudźbny direktor Friedemann Böhme z Budyšina w katolskim dźělu cyrkwje a w ewangelskim dźělu w Lipsku studowacy, mjeztym hižo časćišo wuznamjenjeny Johannes Krahl z Dobranec na instrumenće twornje Eule nimo prapremjery dalše kompozicije za dwoje pi­šćele.

Zetkanje z młodej serbskej hudźbnej wědomostnicu dr. Theresu Jacobsowej

Wona wuprudźa při naju zetkanju wot wšeho spočatka wjesołu, čerstwu awru. 37lětna hudźbna wědomostnica dr. Theresa Jacobsowa je wot lěta 2015 w Budyskim Serbskim instituće z poł dźěłowym městnom přistajena. „Jako wědomostna sobudźěłaćerka slědźu na polu imaterielneho kulturneho herbstwa Serbow nastupajo medije, drasta, reje, spěwy a dalše kulturne srědki. Dźe wo to, kak hodźi so naše herbstwo a z nim serbska identita dale wuwiwać a w ludźe zaso šěršo wožiwić.“ To po­wěda młoda žona, bydlaca ze swójbu w Lipsku, kotraž wob měsac wjacekróć do Budyšina jězdźi. „Mi tute dźěło wulke wjeselo wobradźa. To je jara wulki wobłuk, w kotrymž móžeš so do tradicijow, stawiznow, wašnja žiwjenja a začućow serbskeho ludu hłuboko zanurić, z toho kreatiwne projekty zdźěłać a je praktisce zwoprawdźić.“

W lěće 2012 je Theresa Jacobsowa na te­mu „Der Sorbische Volkstanz in Geschichten und Diskursen“ promowowała, dwě lěće po tym wuńdźe jeje kniha w Spisach Budyskeho Serbskeho instituta jako čisło 59.

Mysle k njedawnej wustajeńcy Ann Siebert w Drježdźanach

Jendźelski humor ma něšto wosebite na s­ebi, lubosć Jendźelčanow ke konjam je runje tajka swojorazna. Što pak, jeli so jen­dźelska wuměłča kaž Ann Siebert ze seršćowcom ryzy serbskim křižerjam wěnuje? Na kóždy pad zrodźi so wobraz wo nich, kotryž nima w tworjacym wuměłstwje swojeho runjeća.

Serbscy křižerjo, na třoch mólbach za­po­padnjeni, běchu mjez połsta twórbami wuměłče Ann Siebert hač do spočatka junija w Drježdźanskej galeriji Holger John widźeć.

Ann Siebert je w našočasnym sak­skim wuměłstwje legenda. Loni w aprylu swjećeše wona stoćiny. Rodźena Jen­dźel­čanka Priscilla Ann Thornycroft wuda so 1942 na němskeho antifašista Hansa Sieberta. W lěće 1948 dźěše z nim do wuchod­neje Němskeje a bydli mjeztym 65 lět w Drježdźanach.

Lěćne dźiwadło Budyskeho NSLDź

Olsenowa cwólba je w zašłych třoch lětach łužiski dźiwadłowy publikum rozdwojiła. Ći jedni so hižo do prěnjeho předstajenja do Egona, Bennyja a Kjelda wohladachu, ći tamni zaso Němsko­Serb­skemu ludowemu dźiwa­dłu w Bu­dy­šinje kartki z rukow storhachu. Po třoch inscenacijach – 2016 Olsenowa cwólba a wulki pozadnik, loni Olsenowa cwólba wupućuje a lětsa Olsenowa cwólba wot­zběhnje – pak po zdaću tež přiwisnikam padušneje trójki dosaha. Wjele swobodnych městnow na premjerje samej kaž tež, hinak hač w zašłymaj lětomaj, ně­hdźe 7 000 w předpředani hišće njepředatych kartkow wo tym swědči. A samo na rozjimanju nowych směrnicow wo přichodźe Budyšina sej někotři žadachu, zo měli so dalše inscenacije z Olsenowej cwólbu w sprjewinym měsće zakazać, štož bě jeno zdźěla žortnje měnjene.