Budyšin (JKf/SN). W mjenje Rěčneho centruma WITAJ witaše dr. Beata Brězanowa nošerjow, wjednicy a kubłarki hornjołužiskich kubłanišćow ze serbskorěčnym kubłanjom na dźěłowe zetkanje „Serbskorěčne kubłanje dźěći – zhromadnje wjace docpěć“. Zaměr wčera na žurli Budyskeho Serbskeho domu wuhotowaneho zarjadowanja bě, interdisciplinarnu wuměnu a mjezsobnu podpěru na polu serbskorěčneho kubłanja dźěći w žłobiku, pěstowarni a horće nastorčić. W třoch diskusijnych kołach rozmyslowachu fachowcy, w kotrej formje a ke kotrym temam za to potrjeba wobsteji, kak hodźała so kwalita rěčneho kubłanja zaručić a identifikacija fachowych mocow z Witaj-konceptom sylnić.

Nestor serbskeho Witaj-hibanja – pod tymle mjenom je Jan Bart po wšej Łužicy a daloko ­za njej znaty. Dźensa před 90 lětami rodźeny je narodnje kubłany a je cyłe swoje powołanske žiwjenje wěnował serbskorěčnemu kubła­nju. A tež nětko dawa wón młodej generaciji pokiwy.

„Z Witaj sym sej žiwjenske přeće spjelnił“, spomina runje dźensa 90lětny Jan Bart. „Jako bě so wšitko započało, w lěće 1992, bě nas skupina bretonskich šulerjow a dweju wučerjow w Pančicach-Kukowje na šuli wopytała. Woni powědachu nam wo posrědkowanju bretonšćiny w pěstowarni a šuli po metodźe imersije, to rěka dospołnym zanurjenju do rěče.“

Jan Bart je dale a wjace wo modelowym projekće DIWAN zhonił, štož je breto­niske mjeno za „schadźenk“. 1977 běchu tam projekt zahajili, dokelž běše so bretonšćina sylnje zhubiła. Dźensa maja tam 20 pěstowarnjow, kotrež su bretoniskim zakładnym šulam přiwjazane. Šulerjo móža samo bretonsce maturować. Bart sej mysleše, zo móhł model być tež něšto za Łužicu. „Z małym busom sym 1993 ze šěsć šulerjemi a wu­čerku Sabinu Žurowej do Bretoniskeje jěł, zo bychmy wožiwjenje bretonšćiny na městnje dožiwili.“

Biskopičanska syć za dźěći a młodźinu (KiJu) je najebać koronu wjele swojich zaměrow spjelniła. Zarjadnišćo za socialne a kubłanske wobsahi mysli stajnje tež na serbski aspekt.