„... hdyž lisćowy žołći so štom“
Lětsa je Serbski ludowy ansambl swoje nazymske koncertowanje do sakralneho ruma přepołožił. Zdobom je program w dalokej měrje wotpowědnje wusměrił. Prěni koncert 18. winowca w Budyskej Marje Marćinej cyrkwi wopyta něhdźe 70 hosći. Dalši je na pokutnym dnju w Bukečanskej cyrkwi planowany.
Hosćo w Budyšinje radowachu so nad dobrej zestawu a wězo tež nad zdokonjanym přednošowanjom wokalnych a instrumentalnych twórbow profesionalnych wuměłcow pod dirigatom Andreasa Pabsta. Poradźi so jim, tež pod ćežu tuchwilnych hygieniskich postajenjow dosć homogeny chórowy zwuk docpěć.
Milion eurow wjace w etaće 2021
Bjez serbskeho wobdźělenja – předsyda Domowiny Dawid Statnik bě so runja direktorej Załožby za serbski lud Janej Budarej zamołwić dał – je so wčera 119. posedźenje kulturneho konwenta Hornja Łužica-Delnja Šleska w runje hakle wotewrjenej Hórnikečanskej Energijowej fabrice wotměło.
Hórnikecy (SN/CoR). Tróšku wjace hač klětuše dochody chce kulturny konwent přichodne lěto wudać. Móžno to je, dokelž mějachu hižo kónc minjeneho hospodarskeho lěta pozitiwny etat. Tak z tym liča, zo kónc tohole lěta 2020 hišće milion eurow zbywa. W etaće za přichodne lěto chcedźa ze zbywacych pjenjez něhdźe 550 000 eurow wupłaćić. Dohromady planuja tak z wudawkami we wysokosći 18,5 milionow eurow. Z něhdźe 16 milionami eurow spěchuja klětu 46 institucijow kaž su to dźiwadła, muzeje, hudźbne šule, zwěrjency a biblioteki. Wjace hač połojcu pjenjez dóstanjetej dźiwadle kulturneho ruma: Gerharta Hauptmannowe dźiwadło Zhorjelc-Žitawa 6,8 milionow eurow a Němsko-Serbske ludowe dźiwadło Budyšin 2,3 miliony eurow.
Ze „Stareho nana“ čitał
Wuwiće na nas nječaka
Sokoł Chwaćicy
16. oktobra 1930 załožichu w Chwaćicach jednotu Serbskeho Sokoła. Za čas skutkowanja prjedawšeho Sokoła (1920–1933) wutworichu tele sportowe towarstwo jako 21. a poslednje. Štyrnaće młodych muži so zapisa. Za starostu wuzwolichu Awgusta Hórbana (Urbana), načolnik-nazwučowar bu Kurt Vetter, pokładnik Pawoł Husty a zapisowar Michał Žur. We wsy mějachu hižo wot lěta 1893 serbske towarstwo Palma z hospodarskim (ratarskim), spěwarskim, dźiwadłowym a wot 1897 sportowym (kolesowarskim) wotrjadom a tež z knihownju. Nastork k załoženju jednoty Sokoła drje bě tež Domowinski zjězd 1924 dał. W Chwaćicach mějachu serbscy Sokoljo prěni zjawny wustup w Serbach, a to ze zwučowanjom z tyčkami. Prěni raz pokazachu so někotři z nich w paradnej uniformje, wjacore bě čěski Sokoł darił. Pozdźišo měješe tež serbski kašpork před dźěćimi premjerny program. Skutkowanje Sokoła podpěraše předsyda Domowiny Pawoł Nedo, wot lěta 1932 wučer wjesneje šule. Po nastupje nacijow tež Chwačanska jednota po 9. aprylu 1933 hižo njewobsteješe.
Mikławš Krawc
„Ha, lisćička, łopjenka padaja ...“
Budyšin (CRM/SN). Serbski ludowy ansambl móžeše wčera nawječor 70 hosći na swój při wšěch ćežach jara poradźeny nazymski koncert powitać. Ansamblowcy přesadźichu hygieniski koncept z tym, zo spěwaše redukowany chór w cyrkwi Marje a Marty wot byrgloweje łubje. Nawod měješe chórowy direktor Andreas Pabst. Někak hodźinski program wopřiješe porědko słyšany wuběr składbow serbskich, čěskich a němskich komponistow. K temje nazyma njesmědźeše tradicionalna pěseń „Ha, widźu-li ptačata ćahnyć“ falować. Z oratorija „Nazyma“ Korle Awgusta Kocora na tekst Handrija Zejlerja zaklinča tež powabnje zynki molowaca składba „Ha lisćička, łopjenka padaja“, a to w stilu romantiki. Běše to rjany wotpowědnik k němskej romantice z twórbomaj Johannesa Brahmsa a bohužel přemało znateje sotry Felixa Mendelssohna Bartholdyja Fanny Hensel. Druhi dźěl koncerta měješe duchowny charakter. Tu wusahowaše jako překwapjenka mały cyklus „Čtyři pisně o Marii“ čěskeho komponista Bohuslava Martinů.
Nowe widy na Ante Trstenjaka zmóžniłoj
Budyšin (AP/SN). „Moja zaběra z Ante Trstenjakom“ bě hesło přednoška Jurja Łušćanskeho minjenu srjedu w Budyskim Serbskim muzeju. Tójšto Serbow je składnosć wužiło sej do toho nowu wustajeńcu „Barby daliny“ wobhladać a wuwjedźenja direktorki muzeja Christiny Boguszoweje sćěhować.
Josef Maštálko
Christoph Hein z nowostki wo Lessingu čitał
Kamjenc (BG/SN). Něhdźe 150 ludźi je srjedu wječor na čitanje Christopha Heina do Kamjenskeho měšćanskeho dźiwadła přichwatało. „Ein Wort allein für Amalia“ je titul jeho nowele, wušłeje w měrcu w nakładnistwje Suhrkamp/Insel. Dźe wo poslednje dny najwuznamnišeho basnika rozswětlenja a rodźeneho Kamjenčana Gottholda Ephraima Lessinga. Christoph Hein powěda z perspektiwy zestarjeneje Amalije. Lessing bě jeje přirodny nan a ju jara lubowaše.
W lisće dźowce spřećeleneje swójby so Amalia nětko na zemrěće Lessinga dopomina. Po zdaću njebě rozswětler krótko do smjerće spokojom ze swojim žiwjenjom. Wón je so z „dwórskim radźićelom“ a bibliotekarom stał, za to pak spisowaćela woprował. W lěće 1781 poda so hižo chory Lessing k přirodnej dźowce Amaliji von Wolfenbüttel do Braunschweiga. Na jězbje bě so ćežko nazymnił a přijěwši so zwjezł. Amalia je jemu poboku być spytała, štož njebě lochko. Zymicy dla wón chětro ćerpješe. Druhdy zaměni Amaliju z jeje maćerju, jeho zemrětej mandźelskej Evu.
