Na horcym lěćnym dnju w času korony bě sej Józef swojich přećelow na zymny drink na zahrodu přeprosył. Wězo dźiwachu wšitcy na wěstotny wotstawk. Horcoty dla pak so hólcy chětro poćachu a chcy­chu so najradšo něhdźe wočerstwić. Kaž so wukopa, pak nima Józef doma ani pool ani wanju, do kotrejež móhli so syd­nyć. W dobrej stwě na pisanskim blidźe steješe jenož akwarij, w kotrymž płuwa­štej rybje z mjenom Henry ­a Gustaf. Jako běštej rybičce w bowje a pře­ćel­jo akwarij z čerstwej wodu na­pjel­nichu, jim switaše, zo bě tola trochu małki. Tola za krótke wochłódnjenje dyrbješe tale alternatiwa dosahać.

Wanda Schweitzerec z Worklec a Mila Dźisławkec z Dobrošic

Jurackec mandźelskaj přewostajitaj swój wulětny lokal „Rjany wuhlad“ synej – potom w štwórtej generaciji

Někotryžkuli starši Budyšan wě so dopomnić, zo bě jako młodźenc z towaršemi z města do něhdźe dźesać kilometrow zdaleneho Zdźarja (Sora) na reje nóžkował, so tam w hórskim hosćencu derje najědł a napił a so po zabawje zaso na dompuć nastajił. Tež dźensa wobhospodarjeja Jurackecy wulětny lokal, kiž rěka přeco hišće „Rjany wuhlad“. Po najprjedy přetratej krizy korony dla pućowacy skónčnje zaso do hosćenca zało­žeja a tam přewšo rady přebywaja.

Hač w lěću abo zymje, nalěto abo nazy­mu – mała a šarmantna wjes Zdźar skići překrasne krajiny, južnje města nad Sprjewju a wokoło Wjelećina. Wšako je napohlad na Budyšin spektakularny a mnozy z města a wokoliny wužiwaja přeco zaso rady přiležnosć, z něhdźe 460 metrow wysokeje hórki chowanje słónca dožiwić.

Módre libele čile po sćinje zlětuja. W štomach zanošuja kosy swój rańši spěw. Jasna kaž škleńca je woda na při­brjoze Sprjewje njedaloko spušća­dła pola Rulec młyna. Sewjernje wottam so bleje, šćuki a dalše ryby we wodźe kopja.­ „Přiroda je tu jónkrótna. Wšědnje sej ju znowa wotkrywam“, chwali Frank Krautz swoju domiznu kołowokoło Daškow (Döschko). Wot lěta 2006 poskića Krautz wšěm generacijam tury w hadźicowym čołmje po Sprjewi a Šepcu. Wopytowarjo su z Němskeje a wukraja.

Je sej swojich serbskich korjenjow wědomy

55lětny bydli ze žonu Andreju a ze swójbnymi na statoku „Dubina“, kotryž je wot dźěda a wowki Wilhelma a Marty Krawcec zdźědźił. W něhdyšej hródźi ma dźen­sa swój běrow. „Wobchadna rěč bě tehdy serbšćina. Moja prawowka chodźeše hišće wšědnje w narodnej drasće“, wón rozprawja. Dźěd a wowka běštaj wot ra­tarstwa žiwaj. Na polach njedaloko Čelnoho plahowaštaj wonaj běrny, rožku, hromak a truskalcy. Tež sydom kruwow słušeše na statok. Krawcecy zastarowachu cyłu wjes z mlokom a butru.