Z předwjeselom a pilnym zwučowanjom projektny chór w Slepom kěrlušej a choral za Serbski cyrkwinski dźeń nastuduje

Lochki a pohibliwy dyrbi jazyk być. Ze zaměrnymi dychanskimi a zwukowymi zwučowanjemi so proba zahaji. „Hdyž spěwamy, dychamy přez hubu. Njeprodukujemy zynki, produkujemy zwuk“, wuzběhuje Gerald Schön, nawoda projektneho chóra za 77. serbski ewangelski cyrkwinski dźeń 10. a 11. smažnika w Slepom. Přeco zaso a sćerpliwje da wón ćělesu zaspěwać, stajnje znowa wón spěwacych pozbudźuje. Na Slepjanskej farje probuja pilnje hornjoserbskej kěrlušej „Ty sy swjaty“ a „Ja sym z wami“ kaž tež spěw „Pój wutroba, bydź wjesoła“ w Slepjanskej narěči. Štyrihłósnje maja spěwy na cyrkwinskim dnju we wobłuku Božeje słužby w Slepjanskej cyrkwi zaklinčeć, kotruž rozhłós MDR live přenjese.

Lochkosć město mocy. Wolumen a rum wuchadźatej ze sylnosće zwuka. Přeco zaso Schön na to skedźbnja. „Dźeržmy tony trochu dlěje, wostańmy pak w tempje“, sej wón žada. „Chcemy dobry cyłkowny zwuk docpěć.“

Wo wosebitych wužadanjach juryje, kotraž měješe ideje architekturneho wubědźowanja za projekt dotal njeznateje rozměry posudźować

Dalša wulka kročel po puću k natwarej Serbskeho foruma wědy na Lawskim arealu je sčinjena. We wubědźowanju architektow je so fachowa jury póndźelu za jedyn naćisk rozsudźiła. Dobyćer je Mnichowski architekturny a města planowacy běrow bogevischs. Dohromady je so 108 architekturnych běrowow wo nadawk požadało. 20 z nich je jury na wubědźowanje přeprosyła a 18 je architekturne pod­łožki zapodało. Jury přisłušachu štyrjo fachowcy-architekća a jedyn zastupjer kóždeje na projekće wobdźěleneje institucije: Załožby za serbski lud, Serbskeho instituta a Serbskeho muzeja. Po słowach zastupjerja załožby – direktora Jana Budarja – „běše tuta zestawa jara wužitna. Wšako zhladuja architekća cyle hinak na naćiski hač my lajkojo, kotřiž skerje po optiskich a estetiskich kriterijach posudźujemy.“ Do procesa wuzwolenja zapřijeći běchu tež dalši fachowcy w poradźowacej funkciji, tak zo wobsteješe gremij z dohromady 20 ludźi.

Kašpork z Hohnsteina w Sakskej Šwicy je daloko za mjezami Sakskeje znaty, a je tež dźensa přeco hišće prezentny. Wot lěta 1928 měješe jeho twórc Max Jakob swoje klankojewišćo w tymle městačku. Wottud ćehnjechu charakteriske figury z rězbarjenymi hłowami do swěta. Klankojewišćo – najprjedy wysoko nad městačkom na hrodźe, pozdźišo w swójskim klankohrajnym domje – je hosći wotdaloka přiwabiło.