Pruwowanje rěčnych kmanosćow po zhromadnym europskim referencnym wobłuku za rěče je instrument Europskeje unije. Z nim nabywaja wosebje małe rěče wyšu hódnotu.
Hanka Smolic a Michał Wowčer studujetaj na Instituće za sorabistiku Lipšćanskeje uniwersity wučerstwo. Wobaj swój studij lětsa zakónčitaj. W jutrownym tydźenju wuwučowaštaj wonaj dźěći w starobje sydom do dźesać lět w serbskej rěči. Projekt Rěčneho centruma WITAJ bě wusměrjeny na zajimcow ze serbskim swójbnym abo rěčnym pozadkom, kotřiž bydla zwonka serbskeho sydlenskeho ruma. Milenka Rječcyna je so ze studentomaj rozmołwjała.
Što je Waju w běhu tohole tydźenja najbóle překwapiło.
M. Wowčer: Česću sej staršich a jich prócu, swojim dźěćom serbsku rěč posrědkować. Woni doma konsekwentnje z dźěćimi serbuja, tež zwonka serbskeje Łužicy. To smój we wučbje pytnyłoj.
H. Smolic: Wjetšina wobdźělnikow derje serbsce rěči, ći tamni wšitko rozumja. Tak njebě wuwučowanje ćežke. Wězo ma kóžde dźěćo hinaše zakłady.
Kotre zaměry staj měłoj a kotre staj zwoprawdźiłoj?
W bibliotece Rěčneho centruma WITAJ na 2. poschodźe Budyskeho Serbskeho domu su słyšeć wjesołe dźěćace hłosy. Wobdźělnicy prěnjeho ferialneho kursa za dźěći w zamołwitosći RCW, njedadźa so tež wot wopyta redaktorki we wučbje a při bjesadźe mylić.
„Das musst du aber dorthin legen“, je němsce słyšeć a hnydom na to serbsce „Dyrbiš to hinak prajić. To rěka: Dyrbiš pak to tam połožić.“ „Ach haj, wodaj.“ Hnydom přeskoči runje hišće němsce rěčacy šuler do serbšćiny. Wšako njeje kóždemu wobdźělnikej na ferialnym kursu RCW samozrozumliwe, wobstajnje serbsce rěčeć. Wšědny wobswět sydom- do dźesaćlětnych dźěći, kotrež so na kursu wobdźěleja, je hewak ryzy němski. Šulerjo 1. do 5. lětnika pochadźeja ze wšelakich kónčin Łužicy, Sakskeje a Němskeje, wottam, hdźež ludźo serbšćinu hewak njenałožuja – na přikład ze Spitzkunnersdorfa, Weinböhla, Drježdźan, Chrostawy, Mülsena, Berlina, haj samo z badensko-württembergskeho Reichenbucha. A tak rěčna kwalita tych, kotřiž serbsce rěča, přewšo překwapja. Druzy so w rěčenju hišće zwučuja, woni pak kóžde serbske słowo rozumja a wotpowědnje němsce wotmołwjeja.
Marija Pěčkec z Brězowki słuša k tym młodostnym, kotřiž su přewažnje z pomocu modelow Witaj a 2plus serbšćinu wuknyli. Marija chodźeše jako dźěćo do Rownjanskeje pěstowarnje „Milenka“. „Tam smy wjele spěwali. Naše kubłarki kładźechu wulku wažnosć na pěstowanje tradicijow.“ Na hornjej łubi w domje swojeje wowki Emmy Brünsch w Rownom je Marija falu za Slepjansku drastu namakała. „Wowka je mi ju rady dała. Chcu sej ju přešić dać a pozdźišo nosyć.“
Lětuše čitanske wubědźowanje za šulerjow 3. lětnika ze serbskich zakładnych šulow resp. zakładnych šulow, kotrež po koncepciji 2plus dźěłaja, budźe přichodnu sobotu w Budyskej Smolerjec kniharni.
Budyšin (SN/MiR). Nawodnica Smolerjec kniharnje Annett Šołćic ma kóždolětne čitanske wubědźowanje za dobru składnosć, za swoje zarjadnišćo wabić. „Zwěsćamy, zo přińdu šulerjo zwjetša jenož hišće we wobłuku šulskeho wopyta abo ze staršimi k nam, tež ći z Budyšina. Tuž móžemy wobdźělnikam čitanskeho wubědźowanja swój poskitk předstajić“, wona rjekny. Dźěći, kotrež chodźa do Budyskeje Serbskeje pěstowarnje „Jan Radyserb-Wjela“ w nošerstwje Křesćansko-socialneho kubłanskeho skutka, kniharnju porno tomu derje znaja, dokelž ju kóžde lěto wopytuja.