Po pjeć dnjach hišće žane wuslědki testy personala nastupajo

Chrósćicy (SN/MWj). Po namołwje Chróšćanskeho Domu swj. Ludmile minjeny tydźeń w socialnych syćach, zo trjebaja nuznje dobrowólnych pomocnikow za hladanje a zastaranje wobydlerjow, je so něhdźe dwaceći zajimcow přizjewiło. Prěni z nich su tam dźensa dźěłać započeli, zdźěli nawodnica Mónika Wenclowa. Někotři su fachowcy na wuměnku, dalši maja nazhonjenja při hladanju starych. „Su pak tež młodźi ludźo, kotřiž wotydźenja na dźěło chodźa a bychu nam kónc tydźenja pomhali“, rozprawja nawodnica. Jako prěnich zasadźichu dźensa bywšich sobudźěłaćerjow. Woni so wuznawaja a njetrjebaja wjele nawoda, na přikład, kak wobydlerjam hladarnje jědź po­dawać abo kak jich myć.

Konječan Markus Bjeńš je z Łužicu wutrobnje zwjazany, ale so tež w dalokim swěće derje čuje

Po wjacelětnym skutkowanju zwonka Łužicy je so Markus Bjeńš lětsa 25. februara z přednoškom w Chrósćicach nachwilnje do domizny nawróćił. Što su jeho za­mě­ry, a hač we Łužicy wostanje? Socialny pedagoga na swojej in­ter­netnej stronje na to wotmołwja.

Wšudźebył a přiwšěm čłowjek z hłubokim zwiskom do Łužicy – to je rodźeny Konječan Markus Bjeńš. Derje so hišće dopominam, jako je wón lěta 2004 w Budyskim Serbskim muzeju sobu wo tym diskutował, kotru hódnotu ma narodna drasta katolskich Serbow w modernym swěće. Napadnyło bě mi tehdy jeho měrne, do rozmyslowanja pohnuwace wašnje, so temje bližić z wotmysłom, pytać runowahu mjez měnjenjemi přitomnych. Běše to w času, jako steješe wón na mjezy dalšeho wuwića. Wšako bě runje na Budyskim Serbskim gymnaziju maturował. A bě w žiwjenskej fazy, hdyž počinaše kročić swójski žiwjenski puć. Kajkosće, kotrež běchu mi napadnyli, jeho charakter hač do dźensnišeho bytostnje postajeja a su jemu wrota do dalo­keho swěta wotewrěli.

Kamjenc/Köln (SN/mwe). „Proces pře­daća našeju chorownjow swj. Jana w Kamjencu a swj. Carolusa w Zhorjelcu cof­nyć­, je w tuchwilnej situaciji najlěpši rozsud“, nowinski rěčnik pomocneje słužby maltezow w Kölnje Patrick Pöhler na naprašowanje Serbskich Nowin zdźěli. „Z tym wobstejacu njewěstosć za našich sobudźěłaćerjow, pacientow a našich kooperaciskich partnerow politiki kaž tež nošerjow kóštow skónčimy.“ Hakle njedawno rěkaše, zo so Hornjołužiske kliniki w Budyšinje za přewzaće Kamjenskeje hojernje zajimowachu a chcychu tež lěkowarnju maltezow w Zhorjelcu kupić. Dlěši čas bě so akciska towaršnosć Sana klinikow ze sydłom w Mnichowje za domaj zajimowała. „Wobě chorowni maltezow w Kamjencu a Zhorjelcu běštej za čas koronakrizy derje wobstałoj a we wuchodnej Sakskej w prěnjej korona-žołmje najlěpše dźěło wukonjałoj. Naje­bać předawanskeje situacije sobudźěłaćerjo pacientow wu­běrnje zastarachu. Zo bychmy přichod domow zawěsćili, profil chorownjow w swójskim nošerstwje wutwarimy a do wobeju domow inwestujemy“, z centrale maltezow w Kölnje rěka.

Wojerecy (KD/SN). „Zhromadnje rěčeć“ je hesło rozmołwneho rjadu ewangelskeje wosady Wojerecy-Nowe město, kotryž je dźěl Interkulturelneho tydźenja Bu­dyskeho wokrjesa. Zańdźeny pjatk bě nimale 20 zajimcow ze wšelakich krajow do Domu Luthera Kinga přišło, zo bychu z fararjom Jörgom Michelom z woby­dlerskeho zwjazka „Wojerecy pomhaja z wutrobu“ wo mnohotnosći rěčeli.

„Zetkaja-li so ludźo prěni króć, chcedźa woni wědźeć, kajki charakter tamny ma. Wotpowědnje kubłanju přewahuja při tym strach a předsudki abo wćipnota. To płaći w samsnej měrje za wobydlerjow wšelkich łužiskich wsow a za Němcow, kotřiž maja ćěkancow za susodow“, farar Michel rozjasni. Mnozy Wojerowčenjo su po Druhej swětowej wójnje sem přišli a tu wostali. W měsće bydla Serbja, Polacy, wusydlency z Ruskeje kaž tež požadarjo azyla ze wšelkich krajow. Wšitcy maja swoju identitu w rěči a žiwjenskim wašnju domizny. Woni pak maja němsce rěčeć móc, zo bychu móhli we Wojerecach žiwi być.