Awtor dźensa

Měrko Korjeńk

Awtorka dźensa

Tereza Wićazowa

„Poćić so kaž bar w pjecy“, poćiš so jara, hdyž intensiwnje sportuješ. Serbska rěč ma mnoho rjanych rěčnych wobrotow a frazeologizmow. Tute wužiwaja so husto we wšědnym dnju. Zajimawe je přepytować, zo mamy tež někotre rěčne wobroty, kotrež z wobłuka sporta pochadźeja resp. ze sportom zwisuja. Rěčespytnicy mi njech prošu wodaja a mi nadźijomnje „žołtu kartu [nje]pokazaja“, jeli njejsym při někotrych swobodnych přełožkach němskorěčnych resp. mjeztym wobchadnorěčnych wobrotow do „čorneho trjechiła“. Dowolće mi małki eksperiment, wšako so tute „hodźa kaž pjasć na wóčko“. Dwójny zmysł podšmórnje pospyt: pak njepřitrjechi abo je njepřiměrjeny, snano „hinak trjech[ju] hač sy[m] so měrił[a]“ pak „tamna strona medalje“ so wuběrnje hodźi a wotpowěduje zmysłej. Tuž chcemy dale „při bulu wostać“ a sej dalše wobroty z wšelakorych sportowych družinow wobhladać.

Awtor dźensa

Jan Hrjehor

We Wosadniku na stronje šěsćadwaceći steji kardinalny počink zmužitosć. A tutón njepo­kazachu Sokoljo Sokoła Budyšin a wolejbulisća sportoweho towarstwa Marijina hwězda tydźenja w Słónkecach jenož na halowym parkeće, jako přewjedźechu serbski wolejbulowy derby we wokrjesnej klasy Budyšin wuchod w cuzej sportowej hali, kotraž lědma serbskeho słowa słyši, ale tež na swójskej sportowej drasće. Klóšterscy wolejbulisća a tež Sokoljo z města su mjenujcy dwaj z jeno mało serbskich sportowych cyłkow, kiž noša na swojich trikotach bjezwuwzaćnje serbskorěčny napis Sokoł Budyšin a ST Marijina hwězda. Tež wjacore serbske kubłanišća kaž na přikład Serbska šula Ralbicy, Serbski gymnazij Budyšin abo Serbska šula Worklecy so jasnje na jednorěčnosć dźerža, hdyž dźe wo to, přećiwnikam, přihladowarjam a hosćom při šulerskich wubědźowanjach „Młodźina trenuje za olympiju“, při wysokoskoku z hudźbu abo wurisanju „Sportej zdar!“ pokazać, kotremu cyłkej přisłušeja. Němski přełožk prosće trěbny njeje, a to je tež prawje a derje tak.

Awtor dźensa

Křesćan Korjeńk