Nowe baćonjace hnězdo twarili
Wjacore lěta so wjesne towarstwo Miłočanska žaba prócuje, baćonjace hnězdo na kromje wsy blisko přemysłoweje přestrjenje ponowić. Drjewjany sćežor bě hižo chětro nachileny a po lětach wužiwanja prosće přetrjebany. Z pomocu spěchowanskeho towarstwa za přirodu Hornjołužiskeje hole a hatow z Mikowa je so lětsa skónčnje poradźiło tutón projekt zwoprawdźić.
Stary sćežor smy dospołnje wotstronili, a na samsne městno stajichmy nowy betonowy. Jako podłohu za hnězdo zasadźichmy lochke potrjebane aluminijowe koleso, z witkami wobwite a ze šmrěkowymi hałzami wukładźene. Na konstrukciju přińdźe hišće dźěl stareho hnězda, tak zo je nětko wšitko za přichodnu hnězdźensku dobu přihotowane. Nowe baćonjace hnězdo a betonowy sćežor płaćitej dohromady něhdźe 2 000 eurow, štož zaruna sakske ministerstwo za wobswět a ratarstwo ze spěchowanskimi srědkami.
Miłočenjo nětko čakaja, zo so „jich“ baćony nawróća. W minjenych lětach bě to stajnje něhdźe poslednje dźesać dnjow měrca. Baćony hnězdźa w Miłoćicach mjeztym wot lěta 1994. Hubert Šwejda
Hižo šesty raz w Radworju
Chětro zahe je lětsa prěni baćon do Radworja přilećał, a to runje 1. měrca. Loni bě wón hakle tydźeń pozdźišo tam. Je to wosebity baćon, dokelž ma rynku na lěwej noze. Na njej móžeš spóznać, zo je to samsny ptak, kotryž hižo šeste lěto bjez přestawki do Radworja přileći. Wón bě so 2009 w Rochlitzu wulahnył. Tam su jeho 25. julija samsneho lěta w hnězdźe wopjeršćenili.
Baćon tohodla tak zahe do Radworja přileći, dokelž nazymu do zapadneho směra wotleći a w Španiskej přezymuje. Wuhladali su jeho hižo sydom króć w měsće Almagro na poł puća mjez Madridom a Cordobu. Chłódne temperatury we Łužicy baćonej ničo njewučinjeja, ma dźě pjerja. Wažne je, zo picu namaka. Na tamne baćony, kotrež z Afriki přez Turkowsku, Balkan, Słowaksku a Pólsku k nam přileća, dyrbimy hišće hač do kónca měrca/spočatk apryla čakać.
Andreas Baumgärtel
Brigadnicy zwučowali a pućowali
Chór 1. serbskeje kulturneje brigady přebywaše wot póndźele hač do dźensnišeho w probowym lěhwje w čěskich Hejnicach. Tamniši klóšter z putniskej cyrkwju Marije wopytanja je dźensa mjezynarodny duchowny centrum. Wulkot- nje hodźeše so tam wšitko to nazwučować, štož budźe słyšeć na přichodnych koncertach chóristow Budyskeho Serbskeho gymnazija. Tam su woni pod nawodom Friedemanna Böhmy nazwučowali nowy repertoire, mjez druhim oratorij „Hrodźišćo“ Měrćina Weclicha a Madleny Nasticcyneje. Tale twórba změje kónc septembra prapremjeru a je zdobom swójski dar k 70. róčnicy 1. serbskeje kulturneje brigady.
Dale dźěłachu brigadnicy na nowych twórbach. Zdobom su hižo znate „Podlěćo“ Korle Awgusta Kocora a Handrija Zejlerja pohłubšili.
„Pantery“ najzajimawše byli
Jako so Ralbičanscy wohnjowi wobornicy njedawno při gratowni zetkachu, nječakaše na nich zasadźenje, ale wulki bus. A njejědźechu tež na žane zwučowanje, ale na Drježdźanske lětanišćo. Při krasnym wjedrje wuži 18 wobornikow ze swójbnymi móžnosć, sej je raz dokładnišo wobhladać. Bě to prěni wulki zhromadny wulět tajkeho razu. Organizatoriski team wokoło Achima Měrćinka bě so wo wšo trěbne starał.
Prěni wulki wjeršk za dźěći bě busowa jězba sama. Napjeće so wone prašachu, što drje na nje čaka a hač snano z lětadłom poleća. Na lětanišću dósta kóždy z našeje skupiny, wopřijaceje něhdźe połsta ludźi, wopytowarsku kartku, takrjec wupokaz za dźeń. Bórze so nam tež naši přewodźerjo přidružichu.
Prěnja etapa po lětanišću bě wěstotny check, potajkim normalna kontrola, jako by chcył z lětadłom wotlećeć. Pola někotrych zaklinča při přeprěčenju wrotow signal. To rěkaše přidatne přepytowanje přez sobudźěłaćerjow security. Procedura dosć dołho traješe, wšako dyrbjachmy hač na poslednjeho dočakać.
Po přestawce znowa pjerjo drěli
Hišće před 50 lětami słušeše pjerjodrěće k tradicionalnym nadawkam, kotrež mějachu žony na dołhich zymskich popołdnjach a wječorach, hdyž dźěło na polu wotpočowaše, wobstarać. W Ćisku so Adelheid Herrmannowa dopomina, zo krótko do kwasa jeje sotry pjerjodrěće w swójbje ze znatymi a susodami cyły tydźeń traješe. K njewjesćinskemu wěnu dźě słušachu tehdy poslešći a hłowakaj. Za to trjebachu něhdźe dźesać kilogramow pjerja.
Mjeztym drje su zdźěla nowe maćizny do lěharnjow zaćahnyli, potrjeba žonow za zetkanje w ćopłej stwě pak so pozhubiła njeje. Před 14 lětami měješe Rose- marie Böhmowa ideju, nałožk pjerjodrěća w Ćisku wožiwić. Wot toho časa jeje dźowka Astrid Wittowa tónle podawk kóžde lěto w Ćisku organizowaše. Hač do lěta 2015, jako jenož hišće dwě žonje přińdźeštej. Zajim mjez ludźimi popušći a organizatorka měješe z nowym dźěłowym městnom tež mjenje chwile.
W sněhakowarskim lěhwje pobyli
Wo „Warnočanskim času“ rěčał
Z tołstej mapu dokumentow wo powójnskich lětach w sewjernych Čechach, hdźež přebywaše tehdy něhdźe 2 000 Serbowkow a Serbow, přińdźe něhdyši wučer a wědomostny sobudźěłaćer Mikławš Krawc minjenu wutoru na zetkanje Budyskich serbskich katolskich seniorow. W lěće 1936 w Sernjanach narodźeny słušeše wón 1947 do najmłódšich serbskich chowancow gymnazija we Varnsdorfje-Warnoćicach. Za swój přednošk pak njetrjebaše w swojej dokumentaciskej mapje listować. Wažne fakty a wjele wosobinskich dopomnjenkow wón čile z pomjatka powědaše.
Štyrjoch nowych čłonow witali
Po dobrej tradiciji wotmě naša wjesna Domowinska skupina Šunow-Konjecy njedawno zaso swoju hodowničku, zwjazanu z hłownej zhromadźiznu w Konječanskej Burskej stwě. Pilne žony běchu z wjesnymi dźěćimi tónraz bajku „Připołdnica“ nazwučowali. Wšitko běchu dźěći ze swojimi pomocnicami zhromadnje zmištrowali a sej mjez druhim wosoby wumyslili, teksty zestajeli, kulisy wobstarali a so staru dźěłansku drastu woblekli. Za swoju spodobnu inscenaciju žnějachu młodźi dźiwadźelnicy wulki dźak a připóznaće.
Předsydka Kerstin Mauwowa poda rozprawu wo dźěle skupiny, Andreja Lanzyna rozprawješe wo tuchwilnym stawje našeje skupinskeje pokładnje. Wobě rozprawje čłonojo schwalichu. Zwjeselace je, zo móžachmy kónc minjeneho lěta štyrjoch dalšich wjesnjanow do našeje Domowinskeje skupiny witać.
Při bjesadźe a spěwje rjana hodownička wuklinča. Alojs Langa
Wosadna hodownička z hosćimi
Po ekumeniskim nyšporje na swjedźenju Třoch kralow minjenu njedźelu w Budyskej cyrkwi Našeje lubeje knjenje wotmě so na žurli swj. Bena na Tzschirnerowej tradicionalna hodownička Serbow katolskeje tachantskeje wosady. Přeprošenje pak běchu tež ewangelscy wěriwi sćěhowali, mjez nimi wospjet superintendent Jan Malink. Tak móžeše tachantski farar Wito Sćapan přibližnje 120 wobdźělnikow witać, mjez nimi něhdźe połsta dźěći a młodostnych.
Wězo słušeja hodowne pječwo a kofej a rjenje wupyšene blida dlěje hač poł lětstotka k tutomu schadźowanju zwonka Božeho domu. Tola dźakowano iniciatiwje wučerki na wuměnku Ludmiły Bizoldoweje dožiwichu wopytowarjo zaso tohorunja dosć bohaty kulturny program, po kotrymž wjedźeštej šulerce Sahra a Josefina Bretschneiderec.
Kniha kružkarjam elan spožčiła
Po hodownych swjatych dnjach zetka so Róžeńčan kružk pisacych na swoje kónclětne zarjadowanje. Kaž kóždy raz bě blido ze słódnymi přikuskami a kofejom pola Marije R.-Šołćineje kryte. Mjeztym hižo trochu starše dźěći hosćićelki kružkarjow z kulturnym programom zawjeselichu. Bě to wulkotne dožiwjenje, spěwy, instrumentalne kruchi a samozbasnjene přinoški słyšeć. Za to wšěm sobuskutkowacym wutrobny dźak. Tež kružkarjo běchu ze samopaslenymi darikami a z dobrej naladu na zeńdźenje derje přihotowani.
