W jubilejnym měsće pobyli
Na swoju kóždolětnu kubłansku jězbu poda so minjenu sobotu 29 čłonow župy „Jan Arnošt Smoler“ do Wojerec. 750. jubilej města bě dobra składnosć sej je ze serbskeho wida wotkryć. Nowinar a publicist Manfred Laduš skupinu cyły dźeń přewodźeše a wěcywustojnje wo stawiznach a nastaću Wojerec rozprawješe. Něhdy bydlachu w měsće a wokoło njeho nimale jenož Serbja, hač na někotrych knježkow a zastojnikow, kiž běchu Němcy, ale wšitcy serbsce zrozumichu.
Dopołdnja běchu wobdźělnicy jězby w starym měsće po puću. Mjez druhim wobhladachu sej załoženski dom Domowiny. Referent skedźbni na stelu Wórše Lanzyneje hnydom pódla załoženskeho domu kaž tež na Serbsku studnju na torhošću, kotraž steješe něhdy w Budyšinje. Ducy po měsće wopytachu čłonojo Wjacsławkec drastowy dom a dźěchu po Dołhej hasy nimo ewangelskeje cyrkwje, kotraž bě kolebka serbskich ewangelskich cyrkwinskich dnjow. Dale Manfred Laduš wo znatych wosobinach města rozprawješe. Tak naspomni Konrada Zuseho a Brigittu Reimann, kotrejuž bě sam zeznał.
Zasowidźenje po 55 lětach we Wotrowje
1. septembra 1963 stejachmy z cokorowymi titami napřećo Wotrowskej šuli na brjoze, zo bychu nas 26 dźěći z Wotrowa a Njebjelčic składnostnje šulskeho zastupa fotografowali. Lětsa, 15. septembra, so znowa tak zestupachmy – běchmy pak jeničce štyrnaćo.
Po 55 lětach bě witanje do něhdyšeje šule a rjadownje jara jimace. Spominachmy na njeboh wučerja Jana Meškanka, kiž bě štyri lěta naš rjadowniski wučer. Nawučił je nas pisać a ličić, mějachmy pola njeho rysowanje a sport. Na hornjej łubi spěwachmy – wučer bě knjez Cyril Nawka. Spěw „Hory módre, ja was znaju“ hišće wšitcy znajachmy a smy sej jón tež tónkróć zhromadnje zanjesli.
Zhromadne kolesowanje so skupinarjam lubiło
Domowinska skupina Šunow-Konjecy přeprosy zawčerawšim, njedźelu, mjeztym 28. raz zajimowanych wjesnjanow na kóždolětne swójbne kolesowanje po našej domiznje. Tak je so při najrjeńšim wjedrje 42 lubowarjow přirody na puć nastajiło. Wopyt Dubrjenka a jeho bahna bě lětsa naš hłowny cil.
Znowa přewodźeše kolesowarjow knjeni Młynkowa ze swojim taksijom, zo by so wo transport našeje swačiny starała. Dalše městna w awće wužiwamy za přiwisnikow, kotřiž so z kolesom hižo na dlěši puć njezwaža. Dojěwši do delnich Sulšec přez „zeleny lěs“ posylnichmy so na wjesnym hrajkanišću ze samopječenymi přikuskami, ze šmałcowymi pomazkami a z dobrym kofejom.
Přez Lubhozdź jědźechmy dale do Dubrjenka. Tam wočakowaše nas při wjesnej kapałce knjez Krječmar, wot kotrehož zhonichmy, kak je wjes ke kapałce přišła, kak ju dźensa hladaja a za nabožne žiwjenje wužiwaja. Sami sej w kapałce kěrlušej zaspěwachmy.
Dwě perspektiwje na němsku stolicu měli
Runje tak powučny kaž zabawny bě lětuši wulět Domowinskeje skupiny Pančicy-Kukow. Wjeršk kóždolětneho skutkowanja, kotrež sej wot skupinskeho předsydstwa a jeho předsydy Pětra Korjeńka najwjace dźěła žada, wjedźeše zawčerawšim do Berlina.
Na domchowance pola susodow
Delegacija gmejny Chrósćicy pod nawodom wjesnjanosty Marka Klimana (CDU) poda so minjeny kónc tydźenja na wuprawu do partnerskeje pólskeje gmejny Leśnica njedaloko Opola. Chróšćenjo wopytachu „Dożynki“, kaž tam swoju domchowanku mjenuja.
Kóžde druhe lěto zarjaduje Leśnica domchowanku w jednym ze swojich wjesnych dźělow. Lětsa zahaji so swjedźeń z wulkim swjedźenskim ćahom sobotu popołdnju we wsy Raszowa. Nimo mnohich pyšenych wozow pokazachu w swjedźenskim ćahu jědnaće krasnych žnjenskich krónow. Kóždy wjesny dźěl gmejny bě jednu nawił. Najrjeńše króny su mytowali. W stanje su z pisanym programom pokročowali. Tež někotryžkuli němskorěčny programowy dypk při tym zapřijachu, wšako přisłušeja wjacori wobydlerjo Leśničanskeje gmejny němskej mjeńšinje w Pólskej. Dalša wosebitostka domchowanki bě, zo přepoda kóždy wjesny dźěl wjesnjanosće „žnjenski chlěb“. Tež Chróšćenjo běchu sej tajki chlěb wot pjekarja napjec dali a jón hosćićelam darichu.
Na krótkoturneji w Słowjenskej
Nimale třiceći čłonow Serbskeho folklorneho ansambla Wudwor (SFAW) je so minjenu njedźelu z kónctydźenskeje turneje na 13. mjezynarodny folklorny festiwal CIOFF „Od Celja do Žalca“ w Słowjenskej nawróćiło.
Po napinacej jězbje w nocy wot štwórtka na pjatk dojědźechmy rano do Celja. Hnydom po přijězdźe podachmy so na wustupaj w zakładnej a wyšej šuli, hdźež nas tójšto přihladowarjow wočakowaše. Po zajimawym wodźenju po měsće Celje přizamkny so wječor wulka gala. Po wuspěšnym programje dožiwichmy zhromadny skupinski wječor ze spěwanjom a rejwanjom.
Tři dny na kubłanskej jězbje w Namysłowje byli
Dlěje planowana a derje přihotowana bě kubłanska jězba čłonow župy „Michał Hórnik“ do pólskeho Namysłowa. Wšako tam ze wšelakimi zarjadnišćemi hižo lětdźesatki přećelske styki pěstujemy a so tež prawidłownje wopytujemy. Tak je so minjeny pjatk popołdnju skupina čłonow předsydstwa župy„ Michał Hórnik“ kaž tež dalšich zajimcow na wuprawu do susodneho kraja podała. Nazajtra rano witaše serbskich hosći nawodnica měšćanskeho muzeja Jadwiga Kawiec. Wona wodźeše nas po měsće, hdźež sej někotružkuli wosebitostku wobhladachmy. Pobychmy w hakle njedawno ponowjenej bibliotece města, hdźež nas wosebje wulki poskitk dźěćaceje literatury překwapi. Zajimawe tež je, zo maja tam zaběru za holcy a hólcow w času, hdyž jich starši w bliskim wobchodźe nakupuja. Po wopyće Namysłówskeje knihownje rozhladowachmy so po starym młynje města. Wězo pozastachmy jako župny cyłk při pomniku basnika a nowinarja Jana Skale, hdźež počesćichmy jeho z kwětkami a ze serbskej hymnu.
Duchowny oratorij nazwučowali
Swoje kóždolětne zwučowanske lěhwo je Radworski chór Meja minjeny kónc tydźenja w Jaworniku přewjedł. W katolskim zetkawanskim a swójbnym wustawje swj. Wjacława mějachu spěwarki a spěwarjo, kotřiž su tam minjene lěta hižo wospjet přebywali, najlěpše wuměnjenja k zwučowanju.
W srjedźišću lětušeho proboweho lěhwa steješe Korle Awgusta Kocorowy duchowny oratorij „Israelowa zrudoba a tróšt“, kiž bě sławny serbski komponist lěta 1861 napisał a kotryž je wuraz jeho wysokeje wuměłskeje zdokonjanosće. Wotpowědnje wobćežne běchu „normalne“ proby chóra minjene tydźenje. Pod nawodom dirigenta Pětra Cyža a ze skutkownej pomocu pianistki Serbskeho ludoweho ansambla Soyoung Kim so Mejanam poradźi, twórbu w dalokej měrje nazwučować.
Prěni zhromadny wulět
Štóž chcyše minjenu njedźelu přiwuznych abo znatych we Wěteńcy wopytać, tón je tam cyle wěsće podarmo při durjach klinkał. Wjesnjenjo běchu sej mjenujcy zhromadnje wulećeli. Na kóždolětnej zhromadźiznje spočatk lěta, na kotrejž sej wjesne terminy a zamołwitosće wotrěča, zrodźichu woni ideju, tež jónu zhromadny dźeń zwonka wsy zarjadować.
Tak podachu so Wěteńčenjo njedźelu rano z busom do Błótow. Na Lědach zhromadnje powobjedowachu a na dwěmaj wulkimaj čołmomaj dachu so po groblach wozyć a sej wězo tež zhromadnje zaspěwachu. Dalši programowy dypk běše wopyt muzeja pod hołym njebjom na Lědach. Tam zetkachu připadnje swojich susodow-Smječkečanow, kotřiž běchu so samsny dźeń na zhromadny wulět podali. Kajki to připad a zdobom dopokaz, zo knježi na małych serbskich wsach dobra zhromadnosć.
Z pućowanjom podłu Sprjewje Wěteńčenjo swój dźeń w Błótach zakónčichu a sej prajachu, zo njebě to posledni zhromadny wulět. Alena Hiccyna
Kórkowy seminar wopytali
Składnostnje 20 lětneho wobstaća swojeho wjesneho kluba Při winicy poda so minjenu njedźelu wjace hač 40 Smječkečanow na zhromadny wulět do Błótow. Po wobjedźe w Lubnjowje dachu so z čołmikomaj na Lědy wjezć. W tamnišim muzeju móžachu nazhonić, kak Błótowčenjo spočatk 19. lětstotka sydlachu. Na štyrjoch originalnych burskich statokach je předstajene, kajke bě žiwjenje bjez elektriskich nastrojow a bjez wody z honača. Wosebje za dźěći bě zajimawe, jako móžachu wuspytać w drjewjancach běhać a z pomocu šudrawy drastu płokać.
Wosebity wjeršk bě popołdnju wobdźělenje na „kórkowym seminarje“ pola Gizele Christloweje w Lubinje. W narodnej drasće předstaji Serbowka Smječkečanam z wjele humorom zajimawostki kołowokoło kórki. Pětr Brězan
