Wotewru historisku dokumentaciju
Spěchowanske towarstwo HELO wotewrje jutře, sobotu, w 11 hodź., w Hornjej Hórce historisku „Dróhu spomnjeća“ z třinaće wulkimi taflemi, kotrež dokumentuja wuwiće ratarskeho mašinotwara w Hornjej Hórce. „Dróhu spomnjeća“ natwarichu na zelenej łuce, blisko fabrikskeho twarjenja něhdyšeho papjernika, dźensnišeje firmy Gratotwar Raussendorf.
Woswjećimy 130 lět twara ratarskich mašinow w Dźěžnikecach a dźesaćlětne wobstaće spěchowanskeho towarstwa HELO. Wjesnjenjo Hornjeje Hórki a něhdyši sobudźěłaćerjo fabriki móža z wulkim dźakom na zdokonjane dźesaćlětne dźěło spěchowanskeho towarstwa a na „Dróhu spomnjeća“ zhladować. Gratulujemy tuž k 130 lětam wuwiwanja a produkowanja ratarskich mašinow w Hornjej Hórce a Dźěžnikecach.
Z kolesom w Andach po puću był
Wo tym, kotre horiny swěta su najrjeńše, so ludźo rady wadźa. Tola na tym, zo su horiny Himalaje najwyše swěta a Andy resp. Kordilery najdlěše, njeje žanoho dwěla. Kordilery wupřestrěwaja so přez cyły ameriski kontinent po dołhosći 15 000 kilometrow. Ronny Liebal je Jasčanam a hosćom njedźelu wo tym rozprawjał, kak bě z kolesom Andy w Peruwje, Boliwiskej a Chile přeprěčił.
W muzeju so kaž doma čuli
Składnostnje Mjezynarodneho dnja žonow je Nowowješćanske wjesne towarstwo swoje rentnarki tele dny na zhromadny wulět přeprosyło. W busu přeradźi Manuela Čornakowa sydomnaće wćipnym wobdźělnicam planowany program. Dobreje nalady jědźechmy do Budyskeho Serbskeho muzeja. Tam čakaše na nas hižo rjenje kryta kofejowa tafla ze słódnym tykancom z pjekarnje klóštra Marijineje hwězdy.
Po tym zo běchmy so posylnili, wodźeše nas nawodnica muzeja Christina Boguszowa po aktualnej wosebitej wustajeńcy „Krabat – Muž – Mytos – Marka“ a sposrědkowa nam wjele zajimawostkow. Štóž přehladku hišće widźał njeje, móže to hač do 15. apryla nachwatać. Móžu kóždemu jenož doporučić sej ju wobhladać. Wutrobny dźak hišće raz wšitkim sobudźěłaćerjam Serbskeho muzeja, smy so tam witani a doma čuli.
Šulerjo sněhakować nawuknyli
Ze wšědneho šulskeho dnja won do kruteje zymy je sej předwčerawšim 32 šulerjow Radworskeje Serbskeje wyšeje šule „Dr. Marja Grólmusec“ twochnyło, a to na horu do Rugiswalde blisko Neustadta. Dohromady tři dny so tam šulerjo 7. lětnika kóžde lěto w sněhakowanju wuspytuja, při čimž stej jim wučerce ze sněhakowanskim wukubłanjom Diana Wowčerjowa a Corinna Měrćinkowa profesionelnje poboku.
Prěnjej dnjej běchu šulerjo hižo do zymskich prózdnin přewjedli, špatnych sněhowych wuměnjenjow dla pak njemóžachu tam dalši dźeń wostać. To su nětko nachwatali. Wutoru su nětko nimale wšitcy šulerjo hižo samostatnje po horje sněhakowali a na swojej technice filowali. „Tajke dny su šulerjam jara wažna wotměna ke wšědnemu šulskemu dnjej a za zhromadnosć jara wažne. Woni so mjez sobu pohonjeja, so kritizuja a sej na horje pomhaja. Tele nazhonjenja zwonka šulskeho dnja su za šulerjow wulce wužitne“, měni wučerka Diana Wowčerjowa.
Eksperiment mjez póstniskej hudźbu a pobožnymi psalmami
Kotre hudźbne stile hodźa so poprawom za meditaciju w cyrkwi? Kontrast mjez modernymi improwizacijemi w stilu jazza, rocka a popa na jednej stronje a starozakonskimi tekstami z doby krala Dawida, zhudźbnjenymi předewšěm w předposlednim lětstotku wot Antonína Dvořáka a Maxa Regera na tamnej stronje, je wšak chětro drastiski. Tajki wužadowacy eksperiment prezentowachu minjenu njedźelu na hudźbnym nyšporje w Budyskej cyrkwi Našeje lubeje knjenje. A runje tele napřećostajenje jara rozdźělneju hudźbneju směrow, kotrež mjenowachu „Mjez póstniskej hudźbu a pobožnymi psalmami“, njewopokaza so snadź jako šokowace, ale skerje jako fascinowace a k přemyslowanju, rozmyslowanju a dalemyslenju pohnuwace.
Hłownu zhromadźiznu přewjedli
Domowinska skupina Komorow/Trupin/Rakecy přewjedźe minjeny pjatk w Komorowje swoju lětnu hłownu zhromadźiznu, a to pod nawodom čłonki skupinskeho předsydstwa Alenki Hageroweje. Wona zwěsći w rozprawje, zo je skupina wšitke předewzaća, kotrež bě loni 10. februara wobzamknyła, spjelniła. To běchu na přikład přednošk Sonje Hrjehorjoweje wo strowym zežiwjenju, wulět do Kamjenca z wopytom Muzeja zapadneje Łužicy a wodźenjom po sakralnym muzeju Haninej cyrkwi, grilowanski wječork, přednošk wo Israelu a hodownička, kotruž wobrubichu dujerjo pod nawodom čłonki skupiny Andreje Langneroweje.
Pomjenowanja Budyskich hasow rozłožił
Něhdźe połojca 230 dróhow a hasow sprjewineho města je po wažnych wosobinach pomjenowana. Někotre z nich je Hagen Schulz minjenu njedźelu popołdnju nahladnej ličbje wobdźělnikow wodźenja w Muzeju Budyšin předstajił.
Hnydom w předhali domu steja tři stele z podobiznami dobroćelow města. Nimo knihikupca Oskara Roesgera, kiž zběraše starožitnosće za přichodne generacije, staj to za muzej wosebje zasłužbnaj jurist, politikar a astronom dr. Friedrich Carl Gustav Stieber a fabrikant Otto Weigang. Žiwjenje a skutkowanje mjenowanch třoch padnjetej do doby, jako so město do wuchodnych a južnych stron rozšěrješe.
Ale hižo w poreformaciskim času słušeše medicinar dr. Gregorius Mättig do najwažnišich dobroćelow města. Jeho mać Margaretha běše młódša sotra Kaspara Peukera. Po jeje synje Kasparu, uniwersalnym wučencu a diplomaće, 1525 w Budyšinje rodźenym, bu po zagmejnowanju Małeho Wjelkowa do města hasa pomjenowana, kotraž rěkaše do toho Zinzendorfowa.
Sněhakowanske lěhwo wuspěšne
29 šulerjow 7. lětnika Worklečanskeje wyšeje šule „Michał Hórnik“ přebywaše tele dny w sněhakowanskim lěhwje w čěskim Bedřichovje. Nimo sportoweho wučerja Křesćana Bejmaka, šulskeho nawody Křesćana Korjeńka a jeho syna Měrka staraštaj so tež čěskaj wučerjej wo šulerjow. Wonaj nawučištaj jich na čućiwe a žortne wašnje sněhakowanje. Šulska socialna dźěłaćerka Rěčneho centruma WITAJ Franciska Zopic młodostnych tohorunja do Čěskeje přewodźeše.
Mjezynarodny publikum zahorili
Posledni dźeń Zeleneho tydźenja w Berlinje je dujerska kapała Horjany minjenu njedźelu na jewišću sakskeje hale wopytowarjow z wobšěrnym programom zawjeseliła. Z ćěłom a dušu hudźachu Horjenjo čěske štučki, naročne morawske polki, ale tež serbske pěsnje. W němskej a wězo tež serbskej rěči Uwe Macka w moderaciji publikumej łužisku domiznu kapały předstaji.
Hudźbnicy běchu so z wulkim busom na puć do stolicy podali a tak swojim přiwisnikam-fanam z Łužicy zmóžnili, muzikantow do Berlina přewodźeć a jich tam spěwajo mócnje podpěrać. Trójce 40 mjeńšin Horjenjo piskachu a zwěsćichu, zo bě kołowokoło jewišća stajnje wulka syła přihladowarjow, zahorjenych wot temperamentneje hudźby. Swĕrni hač k poslednjemu taktej mjezynarodny publikum, ale předewšěm skupina fanow dopokaza, zo kapała a dujerska hudźba dale wostanjetej a z nimaj fanojo-přiwisnicy. Jězba bě tuž wšitkim wobdźělenym njezapomnite dožiwjenje.
Bilanca a wuhlad skupiny
Swoje lońše dźěło wuhódnoćiła a plan za 2018 nastajiła je sej Domowinska skupina Pančicy-Kukow na wčerawšej hłownej a wólbnej zhromadźiznje. Nimo přednoškow Moniki Gerdesoweje a Clemensa Bejmaka wopytachu skupinarjo inscenaciju NSLDź „Za brězami“, podźěłachu při pomniku Ćišinskeho w Lipju a wulećachu sej do Lipska. Lětsa přewjedu mjez druhim čitanski wječor, wopytaja wustajeńcu wo Krabaće w Budyskim Serbskim muzeju a podadźa so do Konječanskeho ratarskeho muzeja.
Něhdźe 40 čłonow je wčera dotalne skupinske předsydstwo z Pětrom Korjeńkom na čole w funkciji wobkrućiło. Domowinskej skupinje Pančicy-Kukow přisłuša tuchwilu 92 čłonow. Nowych, předewšěm w srjedźnej starobje do skupiny nawabić měł přichodnje jedyn z wažnych nadawkow předsydstwa być, namołwješe Alfons Kuring. Marian Wjeńka
