Wužitne dźěło wukonjała
Młodostna Monika Bulankec z Prawoćic widźeše po politiskej změnje jako w Lipsku wukubłana chorobna sotra wobšěrniše nadawki. Wulka nuza bě w dźěsćownjach w sobu najchudšim kraju Europy, mjenujcy w Rumunskej. Wo tym rozprawješe wona tele dny skupinje Budyskich katolskich serbskich seniorow.
Tež hdyž běchu diasowe wobrazy mjeztym chětro njejasne, zawostaji rozprawa wudateje Moniki Süßoweje, kotraž bydli ze swójbu we Wopakej a dźěła po pedagogiskim studiju pola Serbskeho šulskeho towarstwa w Budyšinje, w připosłucharjach hłuboki zaćišć. Z towaršku wjedźeše ju puć do městačka Cristuru Secuiesc w Sedmihródskej. Tež hdyž su Madźarojo w Rumunskej narodna mjeńšina, w tymle regionje tworja woni zdawna wjetšinu, mjenuja městačko Székelykeresztúr, němsce pak Szeklerkreuz.
Rězbarstwo a dźiwadło dožiwili
Kaž je to mjeztym z dobrej tradiciju, su so tež lětsa seniorojo Serbskeho šulskeho towarstwa, a to činješe tele dny 33 ludźi, na dnjowsku kubłansku wuprawu podali. Prěni zaměr bě město Lichtenstein mjez Kamjenicu a Šwikawu. Tam wobhladachmy sej wobhladali tak mjenowany Daetz-centrum. W tymle srjedźišću prezentuja jónkrótnu zběrku mjezynarodneho wuměłstwa drjeworězbarjenja na swěće. 1930 w Hamburgu rodźenaj Marlene a Peter Daetz staj iniciatoraj, załožerjej a darićelej eksponatow přehladki.
Na powołanski čas so dopominali
Skupinarjo w Lipsku byli
Na zašłej hłownej zhromadźiznje našeje Domowinskeje skupiny Pančicy-Kukow běchmy sej Lipsk jako cil swojeje lětušeje wuprawy wupytali. Mnozy město nad Plesnu hižo znajachu, dokelž běchu tam studowali, zwěrjenc wopytali abo w operje byli. A přiwšěm bě minjenu sobotu zajim wulki a bus połnje wobsadźeny.
Lipsk je najwjetše město Swobodneho stata Sakskeje. Jedne z najmarkantnišich twarjenjow je hoberski pomnik Bitwy narodow. Tam wězo pozastachmy. Zo pochadźa mjeno města ze serbšćiny, je wšak powšitkownje znate. Nimo Tomašoweje cyrkwje a katolskeje propstowskeje cyrkwje St. Trinitatis napřećo nowej radnicy maja tež Židźa swoje domy. To a wjele dalšeho zhonichmy na kołojězbje po Lipsku.
Po wobjedźe w domje Srjedźoněmskeho rozhłosa (MDR) wěnowachmy so rozhłosej a telewiziji. Na wodźenju pokazachu nam jednotliwe rumnosće z najwšelakorišim wuhotowanjom. Běchmy překwapjeni, kelko sćelakow tu swoje programy produkuje. Wot lěta 1992 wusyłaja tule znate programy MDR.
Na zahrodniskej wustajeńcy byli
Čłonojo towarstwa Němčanski wětrnik podachu so tele dny na Mjezynarodnu zahrodnisku wustajeńcu IGA w Berlinje. Bě to dźakna jězba za aktiwne dźěło na lětušim dnju młynow kaž tež za dobrowólne dźěło w młynje a wokoło njeho. W dwěmaj skupinomaj dachmy so po wulkim wustajenišću wodźić. Mjez druhim zhonichmy, kak běchu „zahrody swěta“ nastali a što wone woznamjenjeja.
Wulce spodobała je so nam tohorunja kwětkowa hala. Wjeršk pak bě jězba z powjaznicu. Z wěže na horje mějachmy wulkotny wuhlad na teren zahrodniskeje wustajeńcy a na Berlin. Dokładnišo wobhladachmy sej němsku stolicu pozdźišo na kołojězbje po měsće. Wjetšina z nas hižo dlěši čas tam była njebě a so dźiwaše, što wšo je so změniło. Wo tym tež hišće na zakónčenju w Němčanskim hosćencu bjesadowachmy. Achim Nowak
Jablonec nad Nisou wopytali
Kaž Budyske měšćanske zarjadnistwo wudźeržuje tež Njewotwisny zwjazk seniorow wokrjesa Budyšin hižo lětdźesatki dobre zwiski k senioram partnerskeho města Jablonec nad Nisou. Kóždolětnje so z horstku sobustawow mjez sobu wopytujemy a přežiwjamy zhromadnje rjany dźeń w susodnym kraju.
Njedawno poda so 26 seniorow z Budyšina do Jabloneca, hdźež nas lubje witachu. Přišoł bě tohorunja tamniši wyši měšćanosta Petr Beitl a dari kóždemu z nas němskorěčnu chroniku města. Při tej składnosći wobě stronje hišće raz potwjerdźištej, zo chcetej přećelske styki a wopyty dale pěstować.
Tři wuznamne wosobiny sej zbližili
Na popołdnišim wulěće Domowinskeje skupiny Budyšin-město zeznajomichu so čłonki a čłonojo njedawno z třomi zasłužbnymi mužemi, kotřiž běchu so w blišej domiznje narodźili a na wšelakore wašnje spomóžnje za swój lud skutkowali. W Hornjej Hórce narodźi so nahladny ryćerkubler a prawiznik a přiwšěm skromnje žiwy Jan Michał Budar. Jeho žiwjenje předstaji wulětnikarjam při jeho ródnym domje Helmut Gros. Na skutkowanišću fararja a přełožowarja Michała Frencla w Budestečanskej cyrkwi zbliži nam dr. Lucija Hajnec dźěło a wuznam tohole sobuzałožerja hornjoserbskeje rěče. Na třećej staciji w Delanach spomni předsydka skupiny Hilža Nukowa na fararja a kěrlušerja Jana Kiliana. Woblubowany kěrlušer je serbskich wupućowarjow do Texasa nawjedował, jim w nowej domiznje w maćeršćinje prědował a jich na ćežkim započatku přewodźał.
Při zabawje a słódnej jědźi w Kubšiskej Čerwjenej korčmje skónči so zajimawa kołojězba při miłym wjedrje po rjanej blišej domiznje. Jurij Łušćanski
Na bjesadźe zhromadnje spěwali
Drježdźanscy Serbja su so minjenu njedźelu zaso raz k bjesadźe zetkali. Wona wšak bě jenož dodawk. Prawidłownje jězdźi farar Gabriš Nawka k nam do sakskeje stolicy, zo móhli serbsku Božu mšu swjećić. Smy jemu jara dźakowni, zo wón słužbu swěrnje pola nas w Drježdźanach wukonja. Tónraz běchmy nimale 50 ludźi, telko kaž hišće ženje. Po kemšach dachmy sej we wosadnicy kofej, samopječeny tykanc a pomazki zesłodźeć. Wězo sej tež zaspěwachmy. Towaršne spěwniki bě farar Nawka sobu přiwjezł. Přichodna serbska Boža mša w Drježdźanach budźe 5. nowembra w 15 hodź. we wosadźe swj. Antoniusa.
Ekumeniski nyšpor ze superintendentom Janom Malinkom swjećimy potom 2. decembra w 15 hodź. w cyrkwi swj. Józefa. Tež tónle nyšpor do prěnjeho adwenta je rjana, wjelelětna a woblubowana tradicija. Jadwiga Nawka
Słowakska serbskich fanow folklory witała
Skupina 38 ludźi wokoło organizatorow Volkmara a Britty Šołćic poda so minjeny pjatk rano zahe do směra na Słowaksku. Tam wopytachu folklorny festiwal „Jánošíkove dni“ w Terchovej. Hižo při přijězdźe pokaza so krajina w cyłej swojej rjanosći. Podarmo njerěka, zo su gmejna Terchová w sewjerozapadnym dźělu Słowakskeje zastupne wrota k najkrasnišim blečkam narodneho parka Malá Fatra. Na woběmaj bokomaj puća wuhladachmy wulkotnu krajinu. Prjedy pak hač hotel w Žilinje docpěchmy, wobhladachmy sej hród Orava. Srjedźowěkowski hród steji na nahłej skaliznje 112 metrow nad rěku Orava. Krasny bě wottam wuhlad a wodźenje po nim zajimawe.
Wo wjesnych nowosćach zhonili
Minjeny tydźeń zetkachu so w Němčanskej Grofic „La galeriji“ seniorojo wsy. Při šalce bunjaceho a wólnej rozmołwje informowaše jich wjesny předstejićer Wolfgang Neubert wo nowosćach. Tak woni na přikład zhonichu, zo su hakle njedawno zamołwite sakske instancy přepodali městu Wojerecam přizwolenje 2,4 milionow eurow spěchowanja za wutwar dróhi přez Němcy. Naprawa je hižo dawno připowědźena a poprawom chcychu lětsa twarić započeć. Nětko pak dyrbja projekt po cyłej Europje wupisać. Wuměnkarjo so wězo nadźijeja, zo wutwar dróhi klětu budźe. Dalša zwjeselaca powěsć bě, zo hrajkanišćo pěstowarnje „Pumpot“ wutwarja a zo su hižo nastroje za 12 000 eurow skazali.
Herbert Schnabel z biosferoweho rezerwata Hornjołužiska hola a haty přednošowaše Němčanskim senioram wo ptakach, jich škiće a přebytku w našej wokolinje. Předewšěm zajimowachu so rentnarjo za tuchwilny wobstatk baćonow. Za fachowe wuwjedźenja a wotmołwy na prašenja dźakowaše so Monika Neubertowa referentej z małym darom. Achim Nowak
