Štóž wjele rěči abo wjele pisa, tomu často scyła wědome njeje, što z mnóstwom swojich słowow adresatej přicpěwa. Krótko a jadriwje so zwuraznić je woprawdźite wuměłstwo. To pak dyrbiš zwjetša hakle nawuknyć, dokelž njeje ći tajke něšto přinarodźene. A su tež ludźo mjez nami, kotrymž su – tak so znajmjeńša zdawa – adresaća smorže. Zjawny list iniciatiwy Serbski sejm radźićelam Załožby za serbski lud je za to aktualny přikład. Štóž sej mysli, radźićelow na tajke wašnje zdobyć móc, zo bychu srědki za financowanje prawólbow Serbskeho parlamenta přewostajili, tón drje je w hinašim swěće žiwy. Jasne wuprajenja, čehodla iniciatiwa kotru konkretnu pod­pěru wot załožby wočakuje, podarmo pytaš. Čitaš kanonadu žadanjow. Ta pak skerje wottraša a stare předsudki wožiwja. „Kaž do lěsa wołaš, tajki je wothłós“, rěka přisłowo. Hač su spisarjo zjawneho lista na to myslili? Axel Arlt

Hižo před pjeć lětdźesatkami běše wón jako šuler-serbšćinar do Domowiny zastupił – Hartmut Škoda z Wósporka. Wón pochadźa ze Škodźic młyna na Běłej Horje. A mjeztym wón tež dobre třiceći lět Wósporski zawod Schkade Landhandel nawjeduje.

Wot časa młodosće wustupuje Hartmut Škoda jako wědomy Serb. Tak spyta stajnje serbske zwiski nawjazować a podpěruje prócu wo serbskosć w regionje. Wulka zepěra bě Škoda Domowinje, jako je sobu pomha staršich regiona přeswědčić swoje dźěći na wučbu serbšćiny słać. Swojeje pozicije jako­ předewzaćel a zdobom jako wědomje wustupowacy Serb ma wón spomóžny wliw na ludźi we a wokoło Wósporka. Wopyty serbskich zarjadowanjow, kaž nalětnje a nazymske koncerty, zarjadowanja w Domje Měrćina Nowaka-Njechorńskeho abo ptači kwas, słušeja ke krutym terminam Wósporčana, rěkaše w lawdaciji Domowiny na lětušim spožčenju Čestneho znamješka.

Do Łužicy je dóšła zrudźaca powěsć z wendlanskeho Łuchowa (Lüchow). Hakle­ njedawno z najwyšim wuznamjenjenjom třěšneho zwjazka serbskich towarstwow­ Mytom Domowiny poče­sćeny swěrny přećel Serbow dr. Karl Kowa­lewski nětko w 95. žiwjenskim lěće­ zemrěł.

Dr. Kowalewski bě spiritus rector a mjeztym tež nestor poćahow Wendlanda ze Serbami. Na moje naprašowanje – tehdy jako referent za serbske naležnosće wokrjesa Wojerecy – z lěta 1991 k móžnosćam, nawjazać styki mjez Wendlandom a Serbami we Łužicy, je wón hnydom pozitiwnje reagował. Zakład za tónle jeho rozsud běchu słowjanske korjenje Wendlanda. Nimo toho je so tež stajnje za to zasadźał, tele słowjanske předstawizny wobydlerjam Wendlanda jako wobohaćenje wuwědomić. Jako te­hdyši předsyda Towarstwa k zachowanju kulowcow w Hannoverskim Wendlandźe organizowaše wón z nami kulturnu wuměnu mjez jeho domiznu a Serbami.

Njebjelčicy (SN/JaW). Na 60. róčnicu załoženja Sportoweje jednotki Njebjelčicy zhladowachu minjeny pjatk w tamnišej „Bjesadźe“ jeje čłonojo.

W swjedźenskej narěči wuwědomi prezident Bjarnat Deleńk bohatstwo sportoweho cyłka za wjesne žiwjenje a gmejnu. Zdobom rozjasni wón přitomnym čłonam, přećelam towarstwa a sponsoram, zo njewjedźe puć tež w sporće jenož horu horje, ale zo maš tam runje tak doły přewinyć. Nazornje předstaji Deleńk angažement w běhu šěsć lětdźesatkow wobstaća towarstwa, na přikład wo trawnikowe hrajnišćo w Njebjelčicach, kotrež móžachu tam 1992 přepo­dać. Ale tež za hakle njedawno přepodate dospołnje ponowjene hrajnišćo­ w Serbskich Pazlicach so wón entuziastam, předewšěm Frankej Ričlej a Frankej Domšej, za zasadźenje dźakowaše. „Tak mamy wulkotnu arenu za naš koparski dorost. A wona njepřiwabja jenož dorost z našeje gmejny, ale tež z blišeje wokoliny.“ Zdobom skedźbni na njezapomnite dopomnjenki, kaž na wulěty a jězby z towarstwowym busom, kotryž mějachu tam hač do lěta 1998, a na partnerske styki do čěskich Roztok.