„W Němskej knježitej bjezorientacija a přepjatosć.“ To zwěsća Frankfurtski socialny institut. Hłownje krizowe zjawy dźensniše žiwjenske začuća dominuja. Napjatosće a šmjaty w politice, terorizm, atomowa, klimowa abo migrantska a dalše krizy ludźom strach načinjeja a rubja jim optimizm. Mnozy čakaja na tón wulki wubuch, su zadwělowani abo bědźa so z depresijemi. Dalši čuja so na smjerć chori a hladaja na bórzomny kónc swěta. Někotryžkuli wucychnuje so w socialnej syći a spyta tam swoje strachi abo hidu wotbyć. Wjele ludźi woli radikalne strony, kaž njebychu wědźeli, što činja. Njedožiwjamy jenož chutnu energijowu krizu na fosilne paliwa, ale tež krizu du­šinych resursow. Faluje zakładne ćěriwo žiwjenja, kaž nadźija abo dowěra.

– Bohata kniha k jubilejej ewangelskeje Michałskeje wosady –

K 400. róčnicy wobstaća Budyskeje wo­sady swjateho Michała předpołoži Ludowe nakładnistwo Domowina zjawnosći naročny swjedźenski spis: „St. Michael Bautzen. Kirche – Gemeinde – Dörfer“. Na 275 stronach rozprawja dźesać awtorow a awtorkow wo stawiznach cyrkwinskeho zhromadźenstwa, kotrež bě wot wšeho spočatka přez Serbow postajene. „Serbskosći njeje tu wosebity kapitl wěnowany“, rěka w serbskorěčnym pódlanskim předsłowje, „wopisana pak je wona w nimale kóždym přinošku jako samo­zrozumliwy wobstatk zašłosće a přitomnosće.“ Michałska cyrkej ze swojim farskim domom na tak mjenowanym Serbskim kěrchowje je mjeztym štyri lětstotki duchowne srjedźišćo za ewangelskich křesćanow ze wsow wokoło Budyšina kaž tež z města samoho. To budźe lětsa nazymu wotpowědnje woswjećene.

Słyšće, kajke su to ćežke lěta,

Kotrež tłóča ludźi cyłoh swěta;

Ale hórje njeje žanom, žanom mužej,

hač na kraju wonka chudom, chudom burej,

hač na kraju wonka chudom, chudom burej.

Chudoba je wulka pola ludźi,

ta jich z hłodom často wjele krjudźi;

měli jeno chlěba dosć a sele, sele,

twaroha a butřanki dosć wjele, wjele,

twaroha a butřanki dosć wjele, wjele.

W mlóce jahły wšak su jara rědko,

zemjaki pak kóždy dźeń su nětko.

Jeja, mjaso, bibaski a kulki, kulki

k jědźi lědy swjaty dźeń maš wulki, wulki,

k jědźi lědy swjaty dźeń maš wulki, wulki.

Składnostnje 600lětneho wobstaća Sernjan syłam wopytowarjow stare a nowe rjemjesła předstajili

Dostojnje a z wjele, wjele hosćimi zbliska a zdaloka su Sernjany minjeny kónc tydźenja z wulkim swjedźenjom na swoje prěnje naspomnjenje před 600 lětami zhladowali. Zrodźili běchu za to wosebitu mysl, haj jónkrótnu překwapjenku.

Jako towarstwo zapisany wjesny klub je sej hromadźe z pomocnikami – skónčnje bě cyła wjes na nohach – kłobuk na hłowu stajił a wotežki swjedźenja do horšći wzał. Rěkaše tuž: „Chcemy naš 600lětny jubilej swjećić a wopytowarjam něšto hódneho skićić.“ A tak mějachu ideju, něhdyše rjemjesła a zjawne městnosće we wsy předstajić, ale tež dźensniše firmy prezentować. „Sym wulce překwa­pjeny. Ženje do toho wěrił njebych, zo so nam to tak derje poradźi“, rjekny čłon předsydstwa wjesneho kluba a mějićel Sernjanskeje kachlicarskeje firmy Rajner Handrik na kóncu swjedźenja Serbskim Nowinam. „Wšitcy su po swojich móž­nosćach sobu činili, wšo móžne zběrali a tež woprawdźe wšitko dali.“