Konkurenca wožiwja
Horjany 25 lět wobstaća swjećili
Nowoslicy (SN/JaW). Kapała Horjany je wčera z wjac hač 200 fanami, podpěraćelemi a wězo swójbnymi a lubowarjemi dujerskeje hudźby w Nowosličanskej kulturnej bróžni swoje 25lětne wobstaće swjećiła. Napadnyło je, zo bě tež tójšto młodostnych přišło.
Z dwuapołhodźinskim programom, w kotrymž předstajichu nimo dujerskich štučkow tež šlagry, dźakowachu so Horjenjo swojim fanam za krutu swěru. Tež swojim mandźelskim a partneram so dźakowachu, wšako su hudźbnicy často we Łužicy kaž tohorunja we wukraju po puću. Wosebity dźak pak wuprajichu swojim staršim. „Woni su zakład za to połožili, zo smy dźensa tak wuspěšni. Sće nas wobstajnje pohonjeli, předewšěm k zwučowanju. Za to wam wutrobny dźak!“, rjekny trubkar, spěwar a moderator kapały Uwe Macka.
Cyrkwinski chór Njebjelčanskeje wosady swj. Měrćina je wčera pod ...
Tež klětu planuja dalše wjerški w towarstwje
Na dosć wobšěrne lětuše skutkowanje móže Serbske ewangelske towarstwo zhladować. Nimo toho hotuja so na 200. narodniny fararja dr. Jaroměra Hendricha Imiša.
Hodźij (SN/MkWj). Serbske ewangelske towarstwo bě swojich čłonow na lětušu hłownu zhromadźiznu wčera do Hodźija zwołało. Tam je jedyn z přewšo zasłužbnych ewangelskich duchownych pochowany, kotrehož 200. narodniny lětsa swjećimy. Wotpowědnje tomu su so do zhromadźizny na kěrchowje při Hodźijskej cyrkwi zhromadźili a Imiša z nutrnosću, dujerskej hudźbu a kwěćelom počesćili. Imiš bě wot 1859 nimale 40 lět spomóžnje w Hodźiju skutkował a mjez druhim Maćicu Serbsku sobu załožił.
Nowa rada wužadana
W chórje sej jeje wurunanosć waža
Hdyž wona před spěwarkami/spěwarjemi „swojeho“ chóra Židźino steji a je/jich k wysokim wukonam pohnuwa, začuwaš najebać wšu z wustupom zwjazanu napjatosć spokojnosć w jeje wobliču, zo cyłk wužadanje derje zmištruje. Tale spokojnosć ma zdobom z tym činić, zo ćěleso mjeztym dwaj lětdźesatkaj jeje wuměłskim narokam wotpowěduje.
Rěč je wo wuměłskej nawodnicy chóra Židźino Kerstin Liederowej z Narća, kotraž bu spočatk měsaca z Čestnym znamješkom Domowiny wuznamjenjena. W lawdaciji je wuzběhnjene, zo wona „z elanom, wulkim angažementom a preciznosću na njezaměnliwe wašnje k zachowanju serbskeho spěwa přinošuje“. Chórisća waža sej jeje wurunanosć. Někotři z nich samo twjerdźa, zo njejsu ju te cyłe lěta ani jónu z njepřećelnym wobličom dožiwili. Kritiku wona na humorne wašnje wupraja. Tež to w chórje wysoko připóznawaja.
Tež Patokec bróžnju a burski muzej wopytali
Wojerecy (pbr/SN). „Serbske poskitki we Wojerecach a wokolinje“, pod tymle hesłom přeprosy towarstwo Serbski kulturny turizm (SKT) wčera swojich čłonow a přećelow na lětušu ekskursiju. Wojerowska měšćanska wodźerka Cornelia Schnippa witaše tuž rano 30 wobdźělnikow před Wojerowskim hrodom. Hłowny zaměr towarstwa je, zo so na polu turizma skutkowacy a dalši na dnjowej wuprawje mjez sobu zeznaja a nowe styki nawjazaja. Kóžde lěto je to druhi region, hdźež sej zastupjerjo kulturnych informacijow a muzejow kaž tež nawodźa turistiskich cyłkow a towarstwow, kaž Rownjanskeho Njepilic dwora, zajimawe městnosće wobhladuja.
Po wodźenju po starym měsće załožichu wulětnikarjo do Wjacsławkec drastoweho domu. Werner Bejma hosćom stawizny domu rozłoži a pokaza na to, zo móža sej zajimcy w nim serbsku drastu wupožčić a kupić a tam jich wo rozdźělach drasty informuja.
Spominaja na Wilhelma Buka
Drježdźanske towarstwo Stup dale zhladuje lětsa na 10. róčnicu wobstaća. Hižo wjacore zarjadowanja su na mały jubilej skedźbnjeli. Tak budźe tež lětuše pućowanje wosebite.
Drježdźany (SN/MiR). Towarstwo Stup dale njepoda so tónle štwórtk na swojim nazymskim pućowanju do přirody, ale na slědy Jana Wilhelma Buka. Namjet čłona towarstwa Benedikta Dyrlicha, so z nim zaběrać, je wulki zajim zbudźił. „Jenož mało ludźi wě, zo měješe Sakska do Stanisława Tilicha hižo jednoho ministerskeho prezidenta serbskeho pochada. Tež hdyž su měnjenja wo wosobje Wilhelma Buka wšelakore, je hódne na lětuše 150. narodniny politikarja 12. nowembra spominać“, serbski basnik a publicist Benedikt Dyrlich wobkruća.
Swoje korjenje spóznać
Dźěłapołne lěto bilancowali
Rowno (JoS/SN). Hdyž so dźěłapołne lěto burow nachila, da tež porjadnje kermušu swjeća. Tak bě tomu lětsa znowa na Rownjanskim Njepilic statoku, hdźež starodawne wjesne a burske tradicije a nałožki zachowuja a pěstuja.
Wo hosći na statoku njetrjebachu so wuhotowarjo towarstwa Njepilic dwór wokoło swojeho předsydy Manfreda Nikela starosćić. Burska stwa na statoku bě hač na poslednje městno wobsadźena, na kóncu dyrbjachu so přitomni hišće tróšku hromadźe stłóčić, zo bychu wšitcy městno měli, tež hercow Grodkowskeje dujerskeje gildy dla. Ći zapiskachu najprjedy pod třěšku kólnje napřećo burskej stwě. Dešć a zymny wětřik njeběštej pak za poskićenje dobreje dujerskeje hudźby runje spomóžnej, a tak so hudźbnicy rozsudźichu, radšo w ćopłej stwě dale piskać, byrnjež tam mjeztym mnohich wopytowarjow dla trochu wuske było.
