Budyšin. Wodźenje po wosebitej wustajeńcy „KRABAT – Muž – Mytos – Marka.“ w Budyskim Serbskim muzeju budźe srjedu, 15. nowembra, we 18 hodź. W decembru někotre wustajene historiske dokumenty­ z konserwatoriskich přičin z kopijemi wuměnja. Tohodla budźe zajutřišim jedna z poslednich móžnosćow, sej originale wobhladać. W 19 hodź. přizamknje so přednošk stawiznarja Martina Nowakowskeho z Dobruše w němskej rěči. Wón porěči wo přesćěhanju a spalenju chodojtow w Hornjej Łužicy a wobswětluje tónle kapitl stawiznow 17. lětstotka. Na wopytowarjow čaka zajimawy wječor wo stawiznach regiona.

Dróhu chcedźa ponowić

Wurjadne stawizniske wokomiki w katolskich Serbach su zwjetša z křesćanskej wěru zwjazane. Tomu bě tež wčera wječor tak, jako je Hańža Rachelowa zwón Konječanskeje kapałki posledni raz z ruku zwoniła.

Konjecy (SN/MWj). Dźesatki Konječanow su so wčera wječor krótko do 18 hodź. při wjesnej kapałce zhromadźili. Po 67 lětach je Hańža Rachelowa zwón kapałki posledni raz z ruku zwoniła. A Konje­čenjo rady přińdźechu, zo bychu tónle po­dawk sobu dožiwili.

Dypkownje we 18 hodź. Hańža Rachelowa powjaz ćahać započa, a zwón zwonješe. Wokomiki pozdźišo so Konječenjo zhromadnje Jandźel Knjeza modlachu a mjez jednotliwymi štučkami paćerja Strowa sy, Marija 89lětna zwón na zwu­čene wašnje trójce zwonješe. Na kóncu wšitcy zhromadnje krótki kěrluš zaspěwachu, a Frank Šołta z Konječanskeje wjesneje rady so Hańži Rachelowej z kwěćelom za lětdźesatki trajacu swěrnu słužbu dźakowaše.

W Konjecach su wobydlerjo wčera wječor zawěrno historiski wokomik dožiwili. Po 67 lětach su zwón tamnišeje kapałki posledni raz z ruku zwonili. Wšón tónle dołhi čas je Hańža Rachelowa zwón trójce wob dźeń zwoniła. Nětko to starobnych přičin dla hižo njemóže. Zawěsće měješe tón abo tamny wčera mału sylzu we wočomaj, zo so po wjele lětdźesatkach zwučeny wobraz, kak wjesnjanka w serbskej narodnej drasće zwón zwoni, ze wsy pominje. Konječenjo smědźa z prawom dźakowni być, zo maja w swojich rjadach njesprócniwu žonu, kotraž je tule słužbu swěru wukonjała. Runočasnje pak smědźa so wjeselić, zo zwón bórze zaso zwoni, potom elektrisce. To je běh časa, zo něšto zańdźe a nowe nastawa. Derje, zo su angažowani čłonojo wjesneje rady rozmyslowali, kak móhli sej swoju lětdźesatki staru wjesnu tradiciju na načasne wašnje wobchować. Marian Wjeńka

W Biskopicach wojuja wehementnje wo zachowanje porodneje kliniki

Biskopicy (UM/SN). „Narodźeny w Biskopicach“ steji w personalnym wupokazu něhdźe 7 500 wot lěta 1998 narodźenych Hornjołužičanow. Telko porodow mějachu po wotewrjenju kliniki za hojenje žonow a porodnu pomoc w Biskopičanskej chorowni 1998. Dźe-li po dotal wuprajenej woli jednaćelstwa Hornjołužiskich klinikow tzwr (OLK), njeměło so tym wjele přidružić, dokelž chce wone kliniku spočatk 2018 zawrěć. Wudyrjene spřećiwjenje pak je po wšěm zdaću wjetše, hač je to jednaćel OLK Reiner E. Rogowski za móžne­ měł. Nimale 4 000 podpismow je Biskopičanske­ hospodarske towarstwo w běhu něšto dnjow za za­chowanje wohroženeje­ kliniki nazběrało. A wot wyšeho měšćanosty Holma Großy (njestronjan) njedawno zwołana wobydlerska zhromadźizna wujewi, zo ani Biskopičenjo ani politika zawrjenske plany njepodpěruja. Tak šef kliniki na kóncu zarjadowanja rjekny, zo „chce hišće raz z přisłušnymi gremijemi wuradźować, hač je přechodne rozrisanje móžne“.