Na wukubłanskim tydźenju „Pohladaj nutř“, kotryž so tuchwilu wotměwa, wobdźěla so mjez druhim tež Chróšćanski Dom swj. Ludmile. Póndźelu staj so tam dwaj zajimcaj wo hladanskich powołanjach informowałoj. Předwčerawšim bě dalši młodostny w hladarni a wuspyta wosebity nastroj z mjenom Sara, z kotrymž zamóža sobudźěłaćerjo pomocy potrěbnym při stawanju pomhać. Na wuchodźowanju z wobydlerku w chorobnym stole a nawodnicu hladanskeje słužby Silwanu Bjaršowej ­zhoni Daniel wo wobsahu wukubłanja w Chróšćanskej starowni.

Foto: Silwana Bjaršowa

Chrósćicy (SN/MiR). Gmejna Chrósćicy je nastroje k wužiwanju digitalnych medijow kupiła. Te pak njejsu za komunalnu potrjebu předwidźane, ale za dźěći w pěstowarni a horće. Wjesnjanosta Marko Kliman (CDU) je mjez druhim wjacore laptopy a telewizor wčera popołdnju sam do dnjoweho přebywanišća „Chróšćan kołć“ na wozyčku składowane přiwjezł. Před durjemi pěstowarnje su předšulske dźěći pokazali, zo so hižo dosć ­derje z načasnej techniku wuznawaja, a su so za njewočakowany dar podźakowali. „Mam za wažne, zo hižo dźěći z digitalnej techniku wobchadźeć nawuknu. Wšako je ­wona mjeztym standardny wuknjenski a dźěłowy srědk za wšitke generacije“, Marko Kliman zwurazni. „W tym zwisku je trjeba hižo najmłódšim wu­wě­domić, zo je digitalny swět hladajo na fakenewsy a realne powěsće komplikowany.“ Nałožili su za nakup něhdźe 4 500 eurow ze srědkow, kotrež Sakska gmejnam w serbskim sydlenskim rumje jako pawšalu za spěchowanje serbšćiny přewostaja.

Jako dorosćeni njejsmy sej stajnje toho wědomi, z čim so dźěći zaběraja a što wone hižo zamóža. To sym sej wospjet wuwědomiła, jako zhonich wčera w Chrósćicach wot pjeć- a šěsćlětnych, zo hižo prěnje pismiki čitaja, zo z pomocu kompjutera informacije pytaja a zo tastaturu ličaka, laptopa abo šmóratka zaměrnje wužiwaja. Za spomóžnu mam tuž inwesticiju Chróšćanskeje gmejny, kupić digitalne nastroje za pěstowarnju a hort, zo bychu dźěći z jich pomocu wuknyli. Je da tuž prawje so prašeć, hač mam dale wo tym rozmyslować, kak dźěćom digitalne poskitki spřistupnju? Ně, te prawo nimam! Přetož mam jako dorosćeny zamołwitosć a dyrbju wědźeć, z čim so dźěći w syći zaběraja! Digitalny swět je wulki a njepřewidny. Nadawk staršeje generacije kaž tež kubłarjow a kubłarkow tuž je dokładnišo hladać, što dźěći na nowej technice a jich móžnosćach wabi. Mamy pak to za šansu, zdobom zhromadne zajimy namakać. Milenka Rječcyna

Wojerecy (AK/SN). We wulkim nasćěnowym časniku w stwě rjadownje 4A na Wojerowskej zakładnej šulu Při Worjole chowa so potajnstwo. Pokazowak skoči wo wjace hač 200 lět wróćo, a šulerjo su nadobo w lěće 1814. A mjez nimi je młody Handrij Zejler, pozdźiši znaty serbski farar, basnik, redaktor, ratar a šulski inspektor we Łazu.

Šulerjo chcedźa na lětušim 21. swětowym dnju dźiwadła, 28. měrca, w Budy­šinje hru z dźěćatstwa Handrija Zejlerja pokazać a tak k Lětu Zejlerja a Kocora přinošować. Rjadowniska wučerka Silwija Wjeńcyna, podawaca serbšćinu, matematiku, wěcnu wučbu a němčinu, so na dwurěčny kruch pod hesłom „Zejler w šuli – oder wer ist Zejler?“ angažementa swojich šulerjow dla wjeseli. „Najprjedy smy w skupinkach wuradźowali“, powěda šulerka Alin Karola Kasten, „smy teksty němsce napisali, naša wučerka je słowa zeserbšćiła.“ Silwija Wjeńcyna je pomhała kostimy a rekwizity namakać. W běhu dźěła nastachu interpretacije basnjow a spěwow. Samo powědarja maja.