Šula za delnjoserbsku rěč a kulturu Choćebuz je swój nazymski semester hižo w awgusće zahajiła. Zarjadnišćo je tójšto zarjadowanjow lětsa hinak planowało, štož bě koronapandemije dla trěbne.

Choćebuz (SN). Korony dla njebě Šuli ­za delnjoserbsku rěč a kulturu Choćebuz móžno organizować studijne jězby do wukraja abo do serbskeje wokoliny. Tak je sej nawodnistwo přemysliło něšto ­hinaše za maćernorěčnych a přećelow delnjoserbšćiny přihotować. Tak zetka so 10. septembra połsta z nich w Bórkowach, zo bychu čołmikowali, zhromadnje spěwali a so rozmołwjeli. Zajimcy ­běchu ze Šejnhejdy, z Depska, Barbuka, z Wulkeho Dobrynja, Turjeja, Choćebuza, Stopišćow, Hochozy, Prjawoza a Drjenowa. Hochoženjo běchu samo z wulkim kremserom přijěli. Zdobom su ze serbskej chorhoju kóždemu pokazali, zo su Serbja po puću.

Witanje běše jara wutrobne, wšako njeběchu so wosebje ći starši ludźo dlěje widźeli. Wotjěli su woni z čołmom wot přistawa Rehnus w Bórkowach. Po niłkej wodźe staj čołmarjej po krutej čarje jěłoj, štož zbudźi w pućowacych zajim. Wšako njebě nowa wódna dróha hišće wšěm znata.

W sakskej stolicy maja tuchwilu 26 dźěći, kotrež chcedźa serbšćinu wuknyć. Nimaja pak tam šulu, hdźež móhli ­zajimowanych šulerjow wšelakeje ­staroby w předmjeće wuwučować. Dotalny rěčny kurs, kotryž bě towarstwo Stup dale popołdnju poskićało, tuchwilu njepřewjeduja.

Drježdźany (SN/MiR). Předsydka Drježdźanskeho towarstwa Stup dale Jadwiga Pjacec bě čłonow towarstwa na zetkanje přeprosyła, zo bychu zhromadnje spytali na aktualne prašenja wotmołwić. 14 staršich je póndźelu přišło. Dalši běchu so zamołwili.

Budyšin/Wojerecy (SN/MiR). Na Serbskim gymnaziju Budyšin maja za wšitke předmjety wotpowědnych wučerjow. Dokelž z přistajenych w předmjeće matematika w tymle šulskim lěće jedna na kubłanišću njeje, zastupujetaj ju w tym času wučerjej-wuměnkarjej. Wonaj sej hodźiny dźělitaj. „Pola nas steji před kóždej­ rjadownju jedyn wučer, a to smy přewšo zbožowni“, praji na naprašowanje SN nawoda gymnazija René Wjacławk. Mjez tamnišimi kolegami su tež třo referendarojo. Matej Kowar tam hižo wot lońšeho skutkuje. Za něšto dnjow, 14. septembra, přidružitaj so jemu dalšej přichodnaj wučerjej a zahajitaj na Serbskim gymnaziju swój studij zakónčacy wukubłanski čas.

Nowe šulske lěto je so runje započało, a hižo so prašam: Što to dyrbi? Na jednym boku pytaja nuznje serbskich wučerjow – a to samo we wukraju –, na tamnej stronje pak da Budyska wotnožka Krajneho zarjada za šulu a kubłanje wukubłanych a wjacore lěta we wučerstwje skutkowacych serbskich(!) pedagogow tak jednorje ze serbskeje šulskeje słužby ćahnyć. To njerozumju. Uwe Macka – wón bě wjele lět na Ralbičanskej wyšej šuli woblubo­wany wučer – je nětko na Wóslinčanskim kubłanišću, kotrež je w swobodnym nošerstwje. To je jenož jedyn přikład, zo su nuznje trěbni pedagogojo serbske šule wopušćili a zdźěla na němsku wotešli. Njemóže statny zarjad, kotryž zhromadnje ze Serbskim šulskim towarstwom wo wučerjow wabi a samo přistajenje zaruča, w tajkich padach kompromisy nańć, zo bychu serbscy wučerjo tam wostali, hdźež jich nu­znje trjebamy, na serbskich šulach. A trjebamy jich we wšitkich šulskich družinach! Janek Wowčer