Z awtom do stejaceho Lkw-ja

Biskopicy. Hdys a hdys přiwjezu do awtowych domow wosobowe awta, kotrež z nakładnych awtow dele jědu, tak zo je na­dróžny wobchad trochu poćeženy. Runje­ w tajkim wokomiku je so wčera w Biskopicach wobchadne njezbožo stało. Wodźerka Hondy njebě stejacy Lkw wobkedźbowała a zrazy wotzady do njeho. Při tym so wona zrani, tak zo dyr­bjachu ju do chorownje dowjezć. Čakacych awtow dla dóńdźe na bliskim kři­žowanišću k dalšemu njezbožu. Dróha bě połdra hodźiny zawrjena.

Žurec swójba wot wohenja pola Hórkow bjezposrědnje potrjechena była

Hórki (SN/MWj). Lětuši folklorny festiwal drje Rüdiger Žur ženje njezabudźe. Spěwar Serbskeho ludoweho ansambla bě sobotu popołdnju runje prěnje čisło programa SLA na farskim dworje zmištrował, jako znaći jemu při jewišću zdźělichu, zo so wokoło jeho statoka na kromje Hórkow lěs a polo palitej a zo by jeho pomoc doma trěbna była. „W prěnim wokomiku njejsym to ani chutnje brał, na to pak sym so w sekundach pře­wo­blekł a domoj smalił. Minutu poz­dźišo njebych tam ani dojěł, dokelž bě z wohnjowymi woborami kaž tež ze sutakami wšitko zastajane“, powěda Hórčan wčera, 48 hodźin po wulkim wohenju, kiž bě so na­ 30 hektarow šćernišća a na dalše šěsć hektarow lěsa wupřestrěł.

Budyšin. „Kašpor Pětr Nohajca a Marta Lute Wóčko“ rěka prózdninski program Budyskeho Serbskeho muzeja, kotryž po­ski­ća prěni raz zajutřišim, štwórtk, wot 13 do 14.30 hodź. Wobdźělnicy móža z dźěrateje nohajcy abo rukajcy sami mału ručnu klanku spaslić a sej tak kaž w starym času sami swoje hrajki zhotowić. K tomu sej tež hrajki zašłeho časa w muzeju wobhladaja. Štóž ma, njech sej stare nohajcy a podobne sobu přinjese. Dalše terminy su 18. a 25. julij kaž tež 15. awgust. Zajimcy njech přizjewja so pod telefonowym čisłom 0 35 91 / 2 70 87 00.

Tajny code namakać

Kamjenc. W lětnich prózdninach móža dźěći w Kamjenskim Muzeju zapadneje Łužicy wosebity tajny code pytać. Jich nadawk je wosebity fosil wuslědźić, štož scyła tak jednore njeje. Tak mjenowany miraculum traje něhdźe hodźinu a je w zastupje inkluziwny.

Něhdy bě w nimale kóždej wsy naku­powanišćo, hdźež poskićachu twory wšědneje potrjeby. Runočasnje běchu to socialne centrumy, hdźež so wjesnjenjo zetkawachu a rady pobjesadowachu. W našej lětnjej seriji na něhdyše wjesne wobchody dopominamy.

Dźensa: Pěskecy (3)

Spočatk šěsćdźesatych lět minjeneho lětstot­ka su Pěskečenjo swojej tehdyšej wjesnjanostce Mari Panowej wospjet próstwu wuprajili, so tola wo to starać, zo móhli tež woni runja ludźom druhdźe we wsy nakupować. Wona drje naležnosć dowidźa, tola za nowotwar njeběchu srědki. Rozsudźichu so tehdy, za to wužiwać w rjanym parku stejacy hród, natwarjeny srjedź 19. lětstotka. Kónc Druheje swětoweje wójny bě wón lacaret a bu po tym wšelako wužiwany. Mjez druhim bě tam zaměstnjeny zarjad tehdy samo­statneje Pěskečanskeje gmejny. 60 kwadratnych metrow wulku žurlu wužiwaše młodźina za wólnočasnu zaběru. Zo pak bychu wotpowědowali přeću wobydlerjow, gmejna rozsudźi, wutwarić terasu hroda mjez róžkomaj, hdźež je rjany dwudźělny objekt na zapadnej stronje do harmoniskeho cyłka zwjazany.